Dwór jest zlokalizowany w północnej części wsi w pobliżu kościoła filialnego. Zwrócony fasadą na północ. Obiekt obecnie pełni funkcje mieszkalne.
Przybyszów początkowo należał do książąt śląskich z linii głogowskiej. W 1468 roku wieś została kupiona przez Melchiora (II) von Rechenberga z Borowa Polskiego. Dwór został wzniesiony w około 1600 roku, prawdopodobnie przez Sigismunda von Rechenberga, pana na Przybyszowie i Borowie Wielkim, ożenionego z Anną von Kanitz. Po jego bezpotomnej śmierci w 1610 roku cesarz Ferdynand III Habsburg przejął miasto Sława wraz z Przybyszowem i innymi okolicznymi wsiami. W 1655 roku posiadłość została nadana Johannowi Franzowi von Barwitz. Przybyszów pozostawał w rękach Barwitzów do 1884 roku. Od 1886 roku posiadłość należała do rodziny von Haugwitz. W 2. poł. XVIII wieku zmieniono dach, wykonano nowy wystrój tynkarski elewacji, wzniesiono ryzalit, dostawiono przypory, przebudowano klatkę schodową. Po II wojnie światowej obiekt był administrowany przez PGR Zbiersko, pełnił wtedy funkcje administracyjne i mieszkalne. Od 1990 roku dwór jest własnością prywatną.
Dwór, zbudowany z kamienia i cegły, został wzniesiony w stylu późnorenesansowym. Założony na rzucie prostokąta z ryzalitem od strony południowej. Obiekt dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, nakryty jest wysokim, czterospadowym dachem. Elewacje pokryte resztkami tynku o groszkowej fakturze ze szczątkowo zachowanymi opaskami okiennymi. Odpadające tynki ujawniły na elewacji pozostałości dekoracji sgraffitowej o formie ornamentu roślinnego, stanowiącej obramienie otworów okiennych. Fasadę budynku dekoruje późnorenesansowy portal wykonany z piaskowca. Stylowo należy do rzeźby nurtu manierystycznego w wydaniu północnym. Portal ujmuje otwór wejściowy, zamknięty półkoliście. Po bokach wejścia znajdują się pilastry o głowicach toskańskich, na których spoczywa fryz i trójkątne zwieńczenie. Czoło arkady boniowane. W ościeżach nisze zamknięte hemisferycznie. Fryz podzielony pionowo na dwa pola wolutą dekorowaną maszkaronem. W polach po osiem tarcz herbowych rozmieszczonych w dwóch rzędach. Herby opatrzone banderolami z nazwiskami rodowymi. Wywód heraldyczny odnosi się do Sigismunda von Rechenberga i jego żony Anny z domu von Kanitz. Tympanon z inskrypcją: „ALSO HAT GOTT | DIE WELT GELIBT AUF DAS | ALE UNFANIEN GLAUBEN | NII VERLOREN WERDN | SUNDERN DAS EWIGE LEBEN | HABEN” (Jan 3,16). Wnętrze o układzie trójdzielnym dwutraktowym z sienią na przestrzał. W części północnej sieni mieści się klatka schodowa. Pomieszczenia piwnic przekryte sklepieniami kolebkowymi, w pomieszczeniach parteru występują sklepienia krzyżowe i stropy z podsufitką.
Obiekt po II wojnie światowej nie był remontowany, obecnie zaniedbany, stanowi własność prywatną.
