Dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi i pozostałościami po dawnym parku znajduje się w północnej części wsi, położonej przy lokalnej drodze z Ochli do Broniszowa. Pełni obecnie funkcję mieszkalną i stanowi własność prywatną.
O historii dworu i wsi wiemy bardzo niewiele. Wiadomo, że majątek w Radwanowie do XVIII wieku należał do Kościoła, a od XVIII stanowił własność książęcą. W XIX wieku nastąpił podział majątku na dwie części. Część środkowa była własnością rodziny von Eckard, która posiadała w tym czasie okazały pałac, obecnie nieistniejący. Część górna i dolna należała do rodziny Rauer, która osiedlając się w tej części wsi wybudowała prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku istniejący do dzisiaj dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem. Z powodu braku jakichkolwiek przekazów na temat czasu powstania dworu, jego datowanie można określić jedynie na podstawie analizy architektonicznej, wskazującej, że obiekt powstał w drugiej połowie XIX wieku. Znacznie późniejsza, zapewne z 1. ćw. XX wieku, jest dobudowana od strony ogrodu weranda i schody z balustradą tralkową.
Dwór wniesiony z cegły, tynkowany, na planie dwóch zespolonych ze sobą prostokątów, zwrócony jest fasadą w kierunku północnym, od strony południowej otwarty werandą do ogrodu. Zwarta, jednokondygnacyjna, podpiwniczona w części wschodniej bryła posiada dach naczółkowy z powiekami, kryty dachówką karpiówką układaną podwójnie w rybią łuskę. Jedenastoosiową fasadę z okazałą wystawką, w partii dachowej zakończoną falistym szczytem, akcentuje reprezentacyjny portal wejścia głównego ze schodami o dekoracyjnie opracowanych filarach zwieńczonych nastawami z płaskorzeźbionymi głowami lwów. Portal flankują częściowo wtopione kolumny dźwigające rozbudowany gzyms, urozmaicone ornamentami roślinnymi na bazach i głowicach. Analogiczna dekoracja znajduje się na wystawce ponad portalem. Dekorację stanowią narożne kanelowane pilastry i podokienne płyciny. Prostokątne okna – zapewne niegdyś ze stolarką krosnową wsparte na gzymsach – ujęte są profilowanymi opaskami z ozdobnym klińcem. Analogicznie opracowane są okna elewacji ogrodowej, lecz bez płycin podokiennych. Dziewięcioosiowa elewacja południowa, od strony ogrodu z dobudowaną murowaną werandą, której dach niegdyś stanowił balkon, posiada drugie wejście od strony wschodniej ze schodami i tralkową balustradą. W partii dachowej znajdują się dwie wystawki (okazalsza nad werandą), zwieńczone trójkątnym naczółkiem, zdobionym dekoracją floralną. Elewacje boczne opracowane są skromniej. Horyzontalizm dworu podkreśla cokół oraz profilowane gzymsy.
Układ pomieszczeń jest dwutraktowy połączony amfiladowo, z sienią na osi i schodami biegnącymi z narożnika północno-wschodniego na użytkowe poddasze. Wnętrza niegdyś bielone, z częściowo zachowanymi tynkowanymi stropami belkowymi, piwnice ze sklepieniami kolebkowymi.
Obecnie we dworze prowadzone są prace remontowe, podczas których niedawno wyremontowano dach.
O historii dworu i wsi wiemy bardzo niewiele. Wiadomo, że majątek w Radwanowie do XVIII wieku należał do Kościoła, a od XVIII stanowił własność książęcą. W XIX wieku nastąpił podział majątku na dwie części. Część środkowa była własnością rodziny von Eckard, która posiadała w tym czasie okazały pałac, obecnie nieistniejący. Część górna i dolna należała do rodziny Rauer, która osiedlając się w tej części wsi wybudowała prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku istniejący do dzisiaj dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi i parkiem. Z powodu braku jakichkolwiek przekazów na temat czasu powstania dworu, jego datowanie można określić jedynie na podstawie analizy architektonicznej, wskazującej, że obiekt powstał w drugiej połowie XIX wieku. Znacznie późniejsza, zapewne z 1. ćw. XX wieku, jest dobudowana od strony ogrodu weranda i schody z balustradą tralkową.
Dwór wniesiony z cegły, tynkowany, na planie dwóch zespolonych ze sobą prostokątów, zwrócony jest fasadą w kierunku północnym, od strony południowej otwarty werandą do ogrodu. Zwarta, jednokondygnacyjna, podpiwniczona w części wschodniej bryła posiada dach naczółkowy z powiekami, kryty dachówką karpiówką układaną podwójnie w rybią łuskę. Jedenastoosiową fasadę z okazałą wystawką, w partii dachowej zakończoną falistym szczytem, akcentuje reprezentacyjny portal wejścia głównego ze schodami o dekoracyjnie opracowanych filarach zwieńczonych nastawami z płaskorzeźbionymi głowami lwów. Portal flankują częściowo wtopione kolumny dźwigające rozbudowany gzyms, urozmaicone ornamentami roślinnymi na bazach i głowicach. Analogiczna dekoracja znajduje się na wystawce ponad portalem. Dekorację stanowią narożne kanelowane pilastry i podokienne płyciny. Prostokątne okna – zapewne niegdyś ze stolarką krosnową wsparte na gzymsach – ujęte są profilowanymi opaskami z ozdobnym klińcem. Analogicznie opracowane są okna elewacji ogrodowej, lecz bez płycin podokiennych. Dziewięcioosiowa elewacja południowa, od strony ogrodu z dobudowaną murowaną werandą, której dach niegdyś stanowił balkon, posiada drugie wejście od strony wschodniej ze schodami i tralkową balustradą. W partii dachowej znajdują się dwie wystawki (okazalsza nad werandą), zwieńczone trójkątnym naczółkiem, zdobionym dekoracją floralną. Elewacje boczne opracowane są skromniej. Horyzontalizm dworu podkreśla cokół oraz profilowane gzymsy.
Układ pomieszczeń jest dwutraktowy połączony amfiladowo, z sienią na osi i schodami biegnącymi z narożnika północno-wschodniego na użytkowe poddasze. Wnętrza niegdyś bielone, z częściowo zachowanymi tynkowanymi stropami belkowymi, piwnice ze sklepieniami kolebkowymi.
Obecnie we dworze prowadzone są prace remontowe, podczas których niedawno wyremontowano dach.
