Wzmiankowany w 1376, lecz powstał znacznie wcześniej. Po 1540, gdy stał się świątynią ewangelicką, został gruntownie przebudowany – poszerzony na południe. Był wielokrotnie remontowany, ostatnio w 1969 i 2002. Jest budowlą orientowaną, jednoprzestrzenną, od wschodu zamkniętą trójbocznie, oskarpowaną, z zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym załamanym od wschodu. Wnętrze przekryte jest sklepieniem gwiaździstym i sieciowym z żebrami, wspartym na centralnie ustawionej kolumnie. Wyposażenie wnętrza pochodzi z czasu, gdy kościół był ponownie w rękach katolików (od 1668), głównie z XVIII w. Wcześniejszą metrykę mają renesansowa chrzcielnica i obraz Chrystusa w ogrodzie oliwnym.
Menu