Rudno – kościół pw. śś. Szymona i Judy Tadeusza

Kościół pw. śś. Szymona i Judy Tadeusza w Rudnie został wzniesiony na pocz. XIV w. Ponad 200 lat później, gdy na terenie Śląska upowszechniły się nauki Lutra, średniowieczna świątynia zaczęła służyć protestantom. W tym czasie Rudno stanowiło samodzielną parafię, która obejmowała okoliczne miejscowości, w tym też niewielką wówczas Nową Sól. Narastające waśnie pomiędzy śląskimi władcami katolickimi i protestanckimi doprowadziły do wybuchu wojny religijnej. Podczas działań wojny trzydziestoletniej kościół w Rudnie spłoną i w stanie ruiny został on zwrócony katolikom w 1654 r. Odbudowę świątyni przeprowadzili głogowscy jezuici. W tym czasie kościół uzyskał barokowe wyposażenie, z którego do dziś zachowały się ołtarze boczne. Funkcję świątyni parafialnej kościół posiadał do 1731 r., kiedy to rudniański proboszcz, Johann Schumann, przeniósł siedzibę parafii do Nowej Soli, a kościół w Rudnie stał się świątynią filialną. Warto wspomnieć, że na przykościelnym cmentarzu otoczonym murem z XV w. do dziś chowani są zmarli. Ciekawostkę natomiast stanowi fakt, że mogiły ustawione są w ten sam sposób od momentu założenia cmentarza w średniowieczu (na osi wschód-zachód, głowa po stronie zachodniej, nogi po stronie wschodniej – zmarli mają twarz zwróconą w stronę wschodzącego słońca). Na terenie cmentarza znajduje się wolnostojąca dzwonnica z 1774 r.
Wnętrze kościoła posiada pełne, barokowe wyposażenie, na które składa się ołtarz główny (z ok. 1740 r.), ambona (z 1754 r.), dwa ołtarze boczne (2 poł. XVII w.), chrzcielnica (poł. XVIII w.), Grupa Ukrzyżowania, balaski, drewniana empora muzyczna, konfesjonał ławy kolatorskie i ławki. Ze wszystkich elementów najokazalszy jest późnobarokowy ołtarz główny, w którym znajdują się dwa obrazy legnickiego malarza Jeremiasa Josepha Knechtla przedstawiające Męczeństwo św. Judy Tadeusza. oraz Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Obrazy słynnego malarza wraz z całym ołtarzem poddane zostały w 2016 r. gruntownym pracom konserwatorskim. W ich wyniku zabytek znów wygląda jak dzieło dojrzałego baroku (przywrócona została historyczna kompozycja nastawy oraz odtworzono niezachowaną marmoryzację).
Prace przy ołtarzu stanowią uwieńczenie dzieła konserwacji barokowych elementów wyposażenia świątyni. Prowadzone od dekady renowacje wspierane były licznymi dotacjami ze środków Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W 2007 r. na konserwacje ołtarza bocznego św. Franciszka Ksawerego przekazano 15 750 zł (50% całkowitych kosztów prac). W 2008 r. zabiegom konserwatorskim poddano drugi z bocznych ołtarzy – św. Ignacego Loyoli, na który przekazano 18 250 zł (50% kosztów). W 2009 r. poddano konserwacji Grupę Ukrzyżowania oraz barokową chrzcielnicę. Na sfinansowanie prac Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków udzielił dotację w wysokości 13 000 zł (ok. 50% kosztów). W 2010 r. wykonano alarm przeciw włamaniowy oraz przeciw pożarowy, który dofinansowano kwotą 13 000 zł (ok. 100% kosztów). W 2011 r. na konserwację ambony i balasków przekazano 25 000 zł (ok. 34% kosztów.)