Obronna siedziba rodziny von Lütwitz z 1. poł. XVI w., przebudowana w 1698, została w 2. poł. XVIII w. przekształcona w rezydencję. W przebudowie przeprowadzonej w zaraniu XIX w. siedzibie nadano znamiona stylowe klasycyzmu. Po 1945 obiekt znalazł się w gestii PGR, lecz w 60. latach został opuszczony, popadając z czasem w ruinę. Zachowały się tylko kamienne dwukondygnacyjne mury obwodowe w prostokątnym obrysie oraz ściany wewnętrzne. Położone opodal ruin dworu, pośród łąk, grodzisko, jest reliktem średniowiecznej siedziby rycerskiej.
