Kościół pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzeczycy gm. Maszewo, pow. krośnieński
Niewielka Rzeczyca leży na uboczu trasy prowadzącej z Krosna Odrzańskiego do Cybinki. Wykształcona na planie ulicowo-placowym o zatartej czytelności układu wieś posiada zabudowę rozproszoną. W centrum miejscowości, na niewielkim placu położonym tuż przy głównej drodze, wzniesiono kościół. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary nie stanowi on dominanty w zabudowie. W niedużej odległości od kościoła rozciąga się park z pałacem pochodzącym z 1. ćw. XIX w.
Historia Rzeczycy rozpoczyna się w okresie średniowiecza, kiedy to zostaje odnotowana w 1308 r., z szeregiem innych miejscowości regionu Krosna Odrzańskiego, jako należąca do biskupstwa poznańskiego. Warto wspomnieć, że jest to już wówczas teren o gęstej siatce osadniczej, bowiem już na początku XIV wieku, w obrębie około 15 km od Krosna, źródła dokumentują istnienie 27 osad. Przypuszczalnie już wówczas istnieje w Rzeczycy kościół. Niezwykłe bogactwo okolicznych lasów a zatem łatwy dostęp budulca pozwala na stwierdzenie, iż był to kościół drewniany. W interesującym nas szczególnie okresie, w XVIII stuleciu, Rzeczyca stanowi własność rodziny von Open. Wówczas wzniesiono w miejscowości kościół w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem gliną i cegłą. W aktach parafii w Gęstowicach odnotowano, iż wybudowano go kosztem 304 talarów i oddano do użytku w 1732 r., choć na znajdującej się niegdyś na wieży chorągiewce umieszczono datę 1731 r. Niewiele wiemy o dalszej historii kościoła. Inwentarze niemieckie podają, iż był on otynkowany wewnątrz i przekryty drewnianym stropem. Przy ścianie zachodniej znajdowała się empora organowa, naprzeciw umieszczono barokowy ołtarz ambonowy. Umieszczone w nim dwie figury późnogotyckie – Madonny i św. Anny Samotrzeć, pochodziły zapewne z wyposażenia wcześniejszej budowli. W XIX stuleciu ufundowano niezachowane do dnia dzisiejszego: chrzcielnicę, dwie tablice dziękczynne i cynowe lichtarze. Na przełomie XIX/XX w. w kościele umieszczono organy. Najprawdopodobniej na początku XX stulecia kościół obmurowano. Od roku 1828, Rzeczyca stanowiła własność rodziny Petsch. W 1850 r. przejęła ją rodzina Arnous.
Założony na planie prostokąta kościół został w okresie powojennym wzbogacony od wschodu o niewielką prostokątną przybudówkę. Prostą bryłę kościoła urozmaicono od zachodu czworoboczną wieżą, częściowo osadzoną w kalenicy. Układ słupów i rygli konstrukcji niezwykle prosty, pozbawiony został dodatkowych elementów usztywniających i dekoracji. Widoczna jest ingerencja w konstrukcję obiektu, polegająca na usunięciu pierwotnej podwaliny i skróceniu słupów a także wymianie części elementów. Zauważalne jest także przesłonięcie niektórych belek deskami. Zakres powyższych ingerencji wymaga szerszego zbadania.
Wnętrze znacznie zubożono w okresie powojennym i całkowicie zreorganizowano. Pierwotnie wejście dla wiernych znajdowało się w części wieżowej, pastor a zapewne i kolatorzy wchodzili przez drzwi umieszczone w ścianie wschodniej. Obecnie główne wejście dla wiernych znajduje się po stronie wschodniej. W przyziemiu wieży zorganizowano natomiast zakrystię. Ścianę zachodnią całkowicie przesłonięto boazerią sosnową. Zachowały się przy niej fragmenty dawnego prospektu organowego pokryte boazerią i pełniące rolę nastawy ołtarzowej. Nabożeństwo odprawiane jest przy współczesnym drewnianym stole ołtarzowym. Pozostałe ściany również przesłonięto boazerią, jednak tutaj położono ją do połowy wysokości. Strop obito płytami pilśniowymi z imitacją stropu kasetonowego.
Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez ludność wyznania katolickiego i poświęcony 8 września 1949 r. Parafię w Cybince, do której obecnie przynależy, erygowano w roku 1951. W roku 1982 rozpoczęto remont kościoła, który doprowadził do wielu zmian w obiekcie. Przede wszystkim całkowicie zreorganizowano wnętrze: zlikwidowano ołtarz ambonowy, emporę organową, strop drewniany przekryto płytami pilśniowymi, na ścianach położono boazerie. Dokonano także naprawy więźby dachowej i wymiany pokrycia dachu na dachówkę cementową barwioną nad nawą kościoła, pokrycie wieży wykonano z blachy cynkowej. Skuto tynki zewnętrzne i odsłonięto konstrukcję szkieletową obiektu. Od strony zachodniej dobudowano wiatrołap. W 2004 r. położono nową
posadzkę.
