Zespół dworski usytuowany jest w południowo-wschodniej części wsi Sieciejów. Założenie przecina lokalna droga biegnąca z południa na północ, oddzielająca część gospodarczą od rezydencjonalnej. Z dawnego założenia do czasów obecnych zachował się dwór z parterową oficyną przylegającą do jego południowo-wschodniego narożnika, budynek gospodarczy zlokalizowany po południowej stronie, park rozciągający się na wschód od dworu oraz ruiny pozostałych budynków gospodarczych. W chwili obecnej dwór pełni funkcję mieszkalną.
Historia Sieciejowa sięga średniowiecza i związana jest z kolejnymi właścicielami Żar. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1329 roku i potwierdza jej przynależność wasalną do rodu von Pack. W dokumencie wspominany jest Tytzko z Sieciejowa, jako świadek i wasal tego rodu. W następnym stuleciu, w roku 1476, Hans von Biberstein oddał wieś w lenno Krzysztofowi von Schönaich. Od tego czasu Sieciejów stał się przedmiotem licznych transakcji kupna i sprzedaży. W 1551 roku Filip von Schönaich sprzedał dobra w Sieciejowie rodzinie von Oppel. Następnie majątek przechodzi – kolejno w ręce rodów: von Rothenburg (XVI w.), von Reckel (pocz. XVII w.), von Dyhern (ok. 1807 r.) von Rabenau (XIX w.). W latach 1844-1855 Sieciejów należał do Ernesta Ludwika Markera. Następnie wieś była własnością Poecnkego.
Dwór został wybudowany na początku XIX wieku, przypuszczalnie kiedy wieś należała do rodziny von Rabenau. Jednocześnie z budową rezydencji założono park krajobrazowy. Budynki gospodarcze powstawały stopniowo do 2. poł. XIX wieku.
Dwór założony jest na rzucie prostokąta z prostokątną werandą przy elewacji ogrodowej. Zwarta, dwukondygnacyjna bryła budynku, w całości podpiwniczona, nakryta jest wysokim dachem dwuspadowym. Elewacja frontowa rozplanowana jest symetrycznie, jako siedmioosiowa z trójosiowym ryzalitem w części centralnej. Układ horyzontalny podkreślony jest przez profilowany gzyms odcinający wysoki cokół od pierwszej kondygnacji oraz wydatny gzyms międzykondygnacyjny umieszczony na szerokości ryzalitu. Wejście główne w osi fasady poprzedzają szerokie schody. Po jego obu stronach umieszczone są wąskie okna. Pozostałe otwory okienne fasady (prostokątne), zwieńczone są prostymi naczółkami. W elewacji ogrodowej, sześcioosiowej, znajduje się murowana weranda, przesunięta o jedną oś w kierunku południowym. Z historycznego wyposażenia dworu zachowała się stolarka okienna i drzwiowa oraz – fragmentarycznie – boazeria ramowo-płycinowa.
Po II wojnie światowej całe założenie użytkowane było przez PGR. Od 1978 roku majątek stał się własnością prywatną.
Historia Sieciejowa sięga średniowiecza i związana jest z kolejnymi właścicielami Żar. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1329 roku i potwierdza jej przynależność wasalną do rodu von Pack. W dokumencie wspominany jest Tytzko z Sieciejowa, jako świadek i wasal tego rodu. W następnym stuleciu, w roku 1476, Hans von Biberstein oddał wieś w lenno Krzysztofowi von Schönaich. Od tego czasu Sieciejów stał się przedmiotem licznych transakcji kupna i sprzedaży. W 1551 roku Filip von Schönaich sprzedał dobra w Sieciejowie rodzinie von Oppel. Następnie majątek przechodzi – kolejno w ręce rodów: von Rothenburg (XVI w.), von Reckel (pocz. XVII w.), von Dyhern (ok. 1807 r.) von Rabenau (XIX w.). W latach 1844-1855 Sieciejów należał do Ernesta Ludwika Markera. Następnie wieś była własnością Poecnkego.
Dwór został wybudowany na początku XIX wieku, przypuszczalnie kiedy wieś należała do rodziny von Rabenau. Jednocześnie z budową rezydencji założono park krajobrazowy. Budynki gospodarcze powstawały stopniowo do 2. poł. XIX wieku.
Dwór założony jest na rzucie prostokąta z prostokątną werandą przy elewacji ogrodowej. Zwarta, dwukondygnacyjna bryła budynku, w całości podpiwniczona, nakryta jest wysokim dachem dwuspadowym. Elewacja frontowa rozplanowana jest symetrycznie, jako siedmioosiowa z trójosiowym ryzalitem w części centralnej. Układ horyzontalny podkreślony jest przez profilowany gzyms odcinający wysoki cokół od pierwszej kondygnacji oraz wydatny gzyms międzykondygnacyjny umieszczony na szerokości ryzalitu. Wejście główne w osi fasady poprzedzają szerokie schody. Po jego obu stronach umieszczone są wąskie okna. Pozostałe otwory okienne fasady (prostokątne), zwieńczone są prostymi naczółkami. W elewacji ogrodowej, sześcioosiowej, znajduje się murowana weranda, przesunięta o jedną oś w kierunku południowym. Z historycznego wyposażenia dworu zachowała się stolarka okienna i drzwiowa oraz – fragmentarycznie – boazeria ramowo-płycinowa.
Po II wojnie światowej całe założenie użytkowane było przez PGR. Od 1978 roku majątek stał się własnością prywatną.
