Zbudowany w latach 1508–1522 przez joannitów, był remontowany w XVII w. i częściowo przebudowany w XVIII (zakrystia). W 1817 przekształcona i podwyższona została wieża wg proj. K. F. Schinkla. W 90. latach XX w. oraz po 2000 prowadzone były prace renowacyjne i konserwatorskie dotyczące wystroju i wyposażenia wnętrza. Późnogotycka budowla jest orientowana, murowana, trójnawowa w układzie halowym z obejściem, zamknięta od wschodu poligonalnie, z zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryta dachem wielospadowym. Pięcioprzęsłowe sklepienia sieciowe opierają się na czterech parach ośmiobocznych filarów. Wnętrze zakrystii ukształtowane w baroku koliście, ma sklepienie kopulaste z lunetami. W skład wyposażenia wchodzą manierystyczny ołtarz z alabastru (kon. XVI w.), przeniesiony z kaplicy elektorskiego zamku w Berlinie i marmurowa ambona z 1773 autorstwa Kambly (Kamble) z Poczdamu. Ceramiczne zworniki sklepień zdobione są wyobrażeniami świętych, scen biblijnych, a także zwierząt, znaków zodiaku oraz różnych przedmiotów. Przy kościele położona jest klasycystyczna plebania z pocz. XIX w., murowana, parterowa.
Pszczew – Dom Szewca
Dom Szewca w Pszczewie powstał prawdopodobnie w 1 połowie XVII wieku i został poddany przebudowie w XVIII, XIX i XX
