Sokólsko to niewielka osada o owalnicowym układzie przestrzennym z wrzecionowatym nawsiem. Najwcześniejsze wzmianki na jej temat pochodzą z 1. poł. XIV wieku. Zabudowę stanowią czworaki, wzniesiony w latach 20. XX wieku kościół oraz znajdujący się po przeciwnej stronie dwór wraz z budynkami gospodarczymi.
Właścicielem folwarku była rodzina von der Osten z Drezdenka. Po wojnie zabudowa folwarczna została rozparcelowana. Obecnie dwór oraz budynki gospodarcze stanowią po części własność prywatną i komunalną.
Folwark położony jest w centrum wsi po zachodniej stronie drogi w kierunku Strzelec Krajeńskich. Od bramy wjazdowej do dworu prowadzi brukowana droga, obsadzona po stronie północnej lipami. Zespół zabudowy folwarcznej, powstały w 2. poł. XIX wieku składa się z budynków gospodarczych oraz domów mieszkalnych (czworaków). Najstarsza zabudowa skupiona została w bliskim sąsiedztwie dworu. Są to dwie stodoły oraz dawne budynki kuźni i chlewni. Od zachodu, na powierzchni 3,8 ha, rozpościera się założenie parkowe.
Powstały na początku XIX wieku dwór, to budowla murowana, założona na planie prostokąta, parterowa, z użytkowanym poddaszem, nakryta wysokim dachem naczółkowym z trójkątnymi szczytami w elewacji zachodniej i wschodniej. Elewacja wschodnia zakomponowana została jako jedenastoosiowa z wystawką na osi głównej zwieńczoną trójkątnym szczytem z tarczą zegarową. Na ścianie zachowała się płaszczyzna tynku z boniowaniem. Pozostałe partie tynków są gładkie. Elewacja zachodnia zawiera na osi głównej dwukondygnacyjny szczyt, przechodzący w wąski ryzalit, który poprzedza murowany, półokrągły ganek z tarasem wspartym na sześciu kolumnach. Ryzalit zwieńczony został trójkątnym szczytem nakrytym dachem dwuspadowym. Kompozycja elewacji południowej jest skromna. Składa się z dwóch półkolistych okienek oraz trzech prostokątnych otworów okiennych, z których dolne umieszczone jest asymetrycznie względem górnych. Kondygnacje oddzielone są gzymsem. Do północno-zachodniego narożnika dostawiona jest dwukondygnacyjna oficyna nakryta dachem dwuspadowym.
Obiekt posiada historyczną stolarkę. Należą do niej dwuskrzydłowe, ościeżynowe drzwi w elewacji wschodniej z nieistniejącymi skrzydłami zewnętrznymi. Okna w elewacjach w wyniku przeprowadzonych remontów są zróżnicowane typologicznie. Do najstarszych należą prostokątne, czteroskrzydłowe ze ślemieniem przechodzącym pośrodku słupka (skrzydła zawierają poziomą szczeblinę). Pozostałe wstawiono po 1945 roku.
Powojenne prace remontowe zatarły pierwotny wystrój elewacji. Najprawdopodobniej cała płaszczyzna zewnętrznych tynków była boniowana. Skuto również opaski okienne, których pozostałości zachowały się w elewacji wschodniej.
