W centrum miasta przy rynku targowym usytuowany jest kościół, o którym wspomina się już w końcu XIII w. Obecna świątynia jest trójnawową budowlą gotycką, z kamienno-ceglaną, kwadratową wieżą. Kościół jest zorientowany na osi W-E. Pierwotnie była to budowla bazylikowa, wzniesiona z cegły na kamiennym fundamencie. Kościół otoczony był cmentarzem. Prawdopodobnie po tym jak husyci zniszczyli miasto a wraz z nim i kościół, obiekt przebudowano na halowy. Od początku istnienia świątyni kilkakrotnie odbudowywano wieżę i zmieniano jej zwieńczenie, które wskutek pożarów ulegało zniszczeniom. Gruntowne zmiany w wyglądzie i wystroju kolegiaty przeprowadzono w poł. XIX w. Usunięte zostały wówczas wszystkie elementy dawnego wyposażenia, z którego pozostał ufundowany przez cech kowali w 1568 r. żelazny żyrandol, ozdobiony porożem jelenim. Podczas remontu przebudowano obie kruchty boczne i wieżyczki schodkowe. Otwory okienne o półkolistym zamknięciu przekształcono na ostrołukowe, wykonano też nowe empory z neogotyckimi ozdobami i kapitele filarów z rzędem arkad, które rozdzielały nawy.
W 1861 r. w królewskim zakładzie witrażowniczym w Berlinie, wykonany został witraż w elewacji wschodniej, który ufundował Fryderyk Wilhelm. Przedstawiał on Marię z Dzieciątkiem Jezus oraz postacie Apostołów św. Piotra i św. Pawła, w otoczeniu arabeskowego splotu liści. Główny ołtarz z trzema ostrołukowymi arkadami był zdobiony kwiatami i koronkami. W jego części środkowej umieszczono obraz olejny przedstawiający Marię Magdalenę, która rozpoznaje Zmartwychwstałego Chrystusa, po bokach znajdowały się figury Ewangelistów: św. Łukasza i św. Marka. Wykonano także nowe organy z 31 piszczałkami i odlano trzy dzwony, którym nadano nazwy: Wiara, Nadzieja, Miłość. Niestety pierwotne wnętrze świątyni nie zachowało się, ponieważ spłonęło podczas II wojny światowej. W latach 70-tych XX wieku kościół w znacznym stopniu odbudowano.
