Przywilej wzniesienia murów obronnych Żary otrzymały wraz z aktem lokacyjnym miasta, wydanym z woli Albrechta Dziewina, jego ówczesnego właściciela. Wcześniej istniały tu obwarowania drewniano-ziemne. Nowe, zbudowane z warstwowo układanego kamienia miały dużo większy obwód i zamykały w swym zasięgu zamek, kościół parafialny i klasztor franciszkanów. Mury otoczono nawodnioną fosą, przebiegającą
Najstarsza wzmianka o mieście Ośno Lubuskie (niem. Drossen) pochodzi z 1252 r., kiedy to w spisie dóbr biskupów lubuskich zatwierdzonym przez arcybiskupa Magdeburga, wymieniona została „civitas forensis Osna”. Nie ma natomiast informacji, kiedy ta osada targowa, założona przy trakcie handlowym wiodącym z Lubusza do Poznania, przekształciła się w miasto i
Początki kościoła w Chlastawie nie są znane. Można przyjąć, na podstawie zachowanych informacji, iż obecny, ufundowany w roku 1637 r. przez Radislausa Miesitschka / Budzisława na Mesczykowie, Męczyckiego?/ i jego żonę Małgorzatę z Brudzewskich, obiekt, zbudowano na miejscu istniejącej tu wcześniej kaplicy, zniszczonej w roku 1635 przez pożar. Po ponownej
Początki powstania Strzelec Krajeńskich związane są najprawdopodobniej ze wczesnośredniowiecznym grodem, otoczonym drewniano-ziemnymi umocnieniami, które pod koniec XIII w. zastąpiono murami obronnymi. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1272r., a jako miasto Strzelce Kraj. zostały wymienione w 1286r. W drugiej połowie XIII w. miasto przyjęło prawa magdeburskie. Do dziś we współczesnym
Metryka fary miejskiej w Dobiegniewie sięga XIV wieku. Gotycką świątynię wzniesiono w okresie średniowiecza, w którym doszło do powstania miasta i jego znacznego rozwoju. Pomimo wielokrotnych pożarów jakie nawiedzały miasto, kościół przetrwał do naszych czasów. Pierwsza wzmianka o kościele dobiegniewskim została zawarta w dokumencie z 1335 r., opisującym fakt przekazania
Miasto założone przez zakon templariuszy w 1244 r., a następnie od 1350r. przekazane zakonowi joannitów – komandorii w Łagowie. Pozostawał ich własnością do 1810 roku. Komtur łagowski miał bezpośredni wpływ na rozwój miasta, które było jego lennem. Między innymi rada miejska i burmistrz obierani byli od 1392 r. za zezwoleniem
Zanim w 1902 r. wzniesiono obecny kościół parafialny, wcześniej w mieście istniała średniowieczna fara. Po dwukrotnym spaleniu farę rozebrano. W 1755r. wybudowano nowy kościół ryglowy, który istniał do wieku XIX. Kiedy również i tę świątynię rozebrano, na jej miejsce wybudowano istniejący murowany neogotycki kościół. Projekt nowej świątyni opracował znany berliński
Miejsce najwcześniej udokumentowane ważnym wydarzeniem w dziejach Szprotawy znajduje się nie w rejonie rynku i ratusza, lecz na zachodnich peryferiach miasta, tam gdzie stoi romański kościół św. Andrzeja. Dziś włączona w granice miasta, dawniej odrębna miejscowość Iława istniała już w roku 1000. Tutaj zgodnie z tradycją Bolesław Chrobry witał, podążającego z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie, cesarza Ottona III. Towarzyszący cesarzowi kronikarz Thietmar zanotował: "W miejscowości zwanej
Kościół parafialny p.w. Trójcy Świętej znajduje się we wschodnim krańcu osady. W obecnym kształcie został zbudowany w 1679 r. z fundacji Sebastiana z Kolna Prusimskiego. Po 1888 r. ścianę północną wzmocniono szkarpami. W 1945 r. wnętrze zostało częściowo zniszczone przez stacjonujące tu wojska radzieckie (w kościele urządzono m.in. stajnię). Świątynia
Świebodzin należy do najlepiej zachowanych miast w regionie. Rozplanowanie śródmieścia oddaje stan z okresu średniowiecza. Całą przedwojenną przestrzeń miejską wypełniają budynki o stylowej, bogatej w kształty i detal architekturze. Przetrwały także ważne w przeszłości i dziś obiekty użyteczności publicznej, przy których prze stulecia koncentrowało się życie duchowe i administracyjno –
