Wzniesiony w pocz. XVI w., w stylu późnogotyckim, został przebudowany w 1784 (powiększenie okien, wieża), wielokrotnie remontowany. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, salowy na planie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym z wieżą wtopioną w bryłę. Pierwotny charakter zachowała ściana wschodnia z trzema gotyckimi oknami oraz szczytem zdobionym ceramicznie motywem
Gotycki kościół z XIV w. został w XVI w. przebudowany, a w 1809 powiększony o wieżę, zwieńczoną hełmem w 1867; był remontowany w 1966 i 1995. Od początków reformacji do 1945 należał do protestantów. Budowla jest orientowana, murowana z kamienia, jednonawowa z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią od północy i
Po drewnianym kościele z 1740 pozostała wieża, konstrukcji słupowej, oszalowana deskami, zwieńczona dachem ostrosłupowym. W 2. poł. XIX w. dobudowano do niej od wschodu kościół murowany, jednonawowy z transeptem, od wschodu zamknięty trójbocznie. Stylowo budowla odwołuje się do romanizmu.
Wzniesiony w XVIII w. przez Antoniego Dzieduszyckiego, został w 1848 powiększony i ukształtowany w manierze eklektycznej. Jest prostokątny w rzucie, z ryzalitami, parterowy w części piętrowy. Dwuspadowe dachy ujęte są szczytami, flankowanymi kolumnowymi sterczynami, spływającymi do podstawy obiektu.
Zbudowany ok. 1300, mimo wielokrotnych remontów zachował gotycki charakter. Od poł. XVI w. do 1709 był w posiadaniu ewangelików. Kościół jest orientowany, murowany z cegły, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium, do którego przylegają zakrystia od południa i wieża od północy, nakryty dachami dwuspadowymi, wieża hełmem ostrosłupowym. Oskarpowane elewacje zachowały
Pierwszą wzmiankę o „novum castrum Sedscho” zawiera dokument księcia Henryka III głogowskiego z 1298. W 1360 Siedlisko i rozległe dobra cesarz Karol IV oddał w lenno możnemu rodowi von Rechenberg. Sto lat później Baltazar Rechenberg zbudował na miejscu starej warowni murowany zamek, którego relikty tkwią w ścianach południowego skrzydła obecnego
Zbudowany w 1. poł. XVII w., jako ewangelicki, w konstrukcji szkieletowej, w XVIII–XIX w. został obmurowany. Jest orientowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z zakrystią od północy i kruchtami od południa i zachodu. Korpus nakryty dachem wielospadowym z sygnaturką w kalenicy. Wnętrze opięte emporami.
Wzniesiony w pocz. XIX w., sto lat później został przebudowany w partii frontowego pseudoryzalitu i otrzymał od strony ogrodu murowany ganek z tarasem. Jest murowany, prostokątny w rzucie, nakryty dachem dwuspadowym. Obiekt służy celom mieszkalnym.
Powstał w 2. poł. XVI w., jako dwór obronny rodziny von Knobelsdorf, a po połowie XVIII w. został powiększony i przekształcony w barokową rezydencję. Kolejna przebudowa, przeprowadzona w pocz. XIX w., zaznaczyła się nadaniem klasycystycznego wyrazu elewacji frontowego ryzalitu. Rozpoczęty w 1983 kapitalny remont został przerwany; opuszczony pałac zagrożony jest
Wzniesiony ok. 1260 (wzmiankowany w 1273), został w 1508 powiększony o wieżę i zakrystię oraz przesklepiony. W XVIII w. dostawiono kruchtę. Wielokrotne remonty i prace renowacyjne nie spowodowały istotnych zmian w gotyckiej architekturze kościoła. Od czasu reformacji do 1668 oraz w latach 1814–1945 był w posiadaniu protestantów. Jest orientowany, murowany
