Został zbudowany przez Henryka Brodatego wkrótce po lokacji miasta w 1217 i powiązany z jego obwarowaniami. Był ważną warownią strzegącą praw Śląska do Lubusza i wschodnich Łużyc. W 1229 i dziesięć lat później tutaj nastąpiła koncentracja rycerstwa śląskiego przed wyprawą przeciw Brandenburgii w obronie Lubusza. W 1238 zmarł na zamku
Położony na prawym brzegu Odry, związany był z przedlokacyjną osadą i do 1482 należał do diecezji poznańskiej. Obecna neogotycka świątynia, zbudowana na miejscu starszej, pochodzi z 1887. Jest orientowana, murowana, trójnawowa, halowa, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, z wieżą od zachodu.
Pierwotna, prawdopodobnie romańska bazylika, została w XIV–XV w. zastąpiona założeniem halowym. Po spaleniu w 1708 kościół odbudowano w kształcie odpowiadającym konfesji ewangelickiej, bowiem od czasu reformacji był on w posiadaniu protestantów. Powiększony został o skrzydło transeptu i nakryty dachem mansardowym, a elewacje otrzymały dwie kondygnacje niskich okien, oświetlających opięte emporami
Zlokalizowany przez Edwarda Dąbrowskiego gród państwowy, który stawił czoło najazdom niemieckim w 1005, 1017 i 1109, leżał pół km na zachód od późniejszego miasta, przy ujściu Bobru do Odry. Gród funkcjonował do pocz. XIII w., kiedy Henryk Brodaty przekształcił osadę targową w regularnie rozplanowane miasto. Założony w 1217 lokacyjny ośrodek,
Zbudowany w 1807 w konstrukcji szkieletowej, w kon. XIX w. został częściowo przemurowany (ściana zachodnia). Pierwotnie ewangelicki. Salowy z poligonalnym zamknięciem od wschodu, nakryty dachem dwuspadowym, załamanym w partii wschodniej. Wnętrze z drewnianym stropem opięte jest emporami.
Budowla powstała w 80. latach XVIII w., jako siedziba właściciela tutejszej papierni i dzierżawcy dóbr ziemskich, jakie posiadała w Krępie Zielona Góra. Po 1945 w obiekcie mieściła się szkoła, a od 1973 mieszkania. Remonty przeprowadzone w 1855 i 1978 odarły dwór z detalu architektonicznego i zmieniły pierwotny układ wnętrz. Barokowa
Zbudowana w kon. XVIII w., posiada znamiona stylowe klasycyzmu. Obiekt jest murowany, parterowy, nakryty dachem naczółkowym.
Został zbudowany w pocz. XIX w., staraniem rodziny Dziembowskich, a w kon. tamtego stulecia powiększony w kierunku wschodnim i ujednolicony architektonicznie. Obiekt jest budowlą w starszej części konstrukcji szkieletowej, w części nowszej murowaną, na planie wydłużonego prostokąta, dwutraktową, parterową, nakrytą dachem dwuspadowym z naczółkami. Od wschodu do dworu przylega park
Zbudowana zapewne w 1. ćw. XIX w., klasycystyczna, jest budowlą murowaną, założoną na planie prostokąta, dwutraktową, piętrową, nakrytą dachem dwuspadowym.
Wzniesiony w kon. XIX w., eklektyczny, z przewagą elementów nawiązujących do baroku, zachował się w pierwotnym stanie i jest użytkowany na cele mieszkalne. Murowany, prostokątny w planie, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym. Elewacje zdobione są boniowanymi pilastrami, a fasada ponadto pseudoryzalitem z wystawką o faliście wykrojonym szczycie.
