Zbudowany w 1792 w stylu klasycystycznym, przetrwał w pierwotnym kształcie, tylko wieżę podwyższono w 1922. Jest orientowany, murowany, jednonawowy z prostokątnym w planie prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. Wnętrze, ze sklepieniem kolebkowym nad prezbiterium i żaglastym trzyprzęsłowym nad nawą, posiada wyposażenie barokowe z poprzedniego
Pałac zamyka jeden bok prostokątnego dziedzińca, przy którym posadowiona jest także zabudowa folwarczna z ok. poł. XVIII w., pośród której wyróżniają się oficyna, spichlerz i budynek gospodarczy. Barokowa oficyna jest prostokątna w planie, parterowa, nakryta wysokim dachem naczółkowym. Spichlerz jest budynkiem murowanym na planie prostokąta, piętrowym, nakrytym dachem naczółkowym. Budynek
Spełniając prośbę Augusta II, Karol Unrug w 1730 przekazał królowi w dożywocie swoją siedzibę w Kargowej. Pochodzący z ok. poł. XVII w. obiekt przekształcono w ciągu dwóch lat w rezydencję, wznosząc ponadto szereg budynków z planowanego wielkiego założenia. Budowę prowadził Karol Pöppelmann wg proj. Karola Christopha Knöffela. Z Drezna sprowadzono
Położony na rynku, wzniesiony w 1745, został gruntownie przebudowany i powiększony w 1856 oraz ok. 1900, z zatarciem cech stylowych. Jest murowany, na planie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem, piętrowy z dwuspadowymi dachami. Wieżę wtopioną w bryłę wschodniego skrzydła, nakrywa hełm ostrosłupowy.
Wzniesiony w 1903 r., powiększony o wieżę w 1932, jest budowlą orientowaną, ceglaną, o architekturze nawiązującej do gotyku i romanizmu, prostokątną w rzucie, z pięcioboczną absydą prezbiterialną, z wieżą od zachodu.
Pierwotnie ewangelicki, wzniesiony w latach 1801–1805, z wieżą dostawioną od zachodu w 1832, jest budową klasycystyczną, orientowaną, murowaną, salową o prostokątnym planie. Wnętrze obiegają dwukondygnacyjne empory. Wieżę z tarasem wieńczy hełm ostrosłupowy.
Wzmiankowana w 1360, jako wieś, w XVII w. zaludniona uchodźcami z krajów habsburskich, Kargowa stała się lokalnym ośrodkiem rzemieślniczo handlowym, któremu Władysław IV przyznał prawo do 4. jarmarków rocznie. Właściciel Kargowej Krzysztof Unrug uporządkował ją przestrzennie, a Jan Kazimierz nadał prawa miejskie (1641). Miasto, położone przy tranzytowej drodze z Sulechowa
Wzniesiony w latach 1691–1698, barokowy, murowany z cegły, jednonawowy z trójbocznie zamkniętym prezbiterium skierowanym na północ, z zakrystią od zachodu i kruchtą od wschodu. W kalenicy dwuspadowego dachu nawy posadowiona jest wieżyczka z baniastym hełmem z latarnią. Wnętrze, przesklepione kolebką z lunetami, posiada barokowe wyposażenie. Szczyty nawy o falistym wykroju,
Wzniesiona w 2 poł. XVIII w., w konstrukcji słupowej, na planie czworoboku, nakryta dachem dwuspadowym, oszalowana deskami.
Wzniesiony w kon. XVII w., został ok. 1850 gruntownie przebudowany, otrzymując późnoklasycystyczny wygląd. Był remontowany w 60. i 80. latach XX w. Obiekt jest murowany, prostokątny w planie, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym.
