Wzmiankowana w 1360, jako wieś, w XVII w. zaludniona uchodźcami z krajów habsburskich, Kargowa stała się lokalnym ośrodkiem rzemieślniczo handlowym, któremu Władysław IV przyznał prawo do 4. jarmarków rocznie. Właściciel Kargowej Krzysztof Unrug uporządkował ją przestrzennie, a Jan Kazimierz nadał prawa miejskie (1641). Miasto, położone przy tranzytowej drodze z Sulechowa do Wolsztyna, otrzymało regularny plan z czworobocznym rynkiem. W 1849 zostało powiększone o dzielnicę z drugim placem rynkowym. Będąc przygranicznym, lokalnym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym, Kargowa zapisała się wydarzeniem w czasie drugiego rozbioru Polski (1793). Miejscowy oddział wojska polskiego, mimo zakazu z Warszawy, stawił opór wkraczającym Prusakom. W potyczce zginął dowódca polskiej jednostki – kapitan Więckowski. Miasteczko posiada zachowany harmonijny układ przestrzenny, z pierwotnym rozplanowaniem i zwartą zabudową, wśród której liczną grupę stanowią domy z 1 poł. XIX w.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
