Zbudowany z 1908, remontowany w latach 1981 – 1983,jest budowlą murowaną, na planie prostokąta z przyległym czworobocznym aneksem, piętrowy z użytkowym poddaszem, aneks czterokondygnacyjny nakryty kopulastym hełmem. Elewacje zdobione są eklektycznym detalem architektonicznym, a środek fasady zaakcentowany pozornym ryzalitem z wystawką o falistym obrysie. Szereg pomieszczeń posiada dekorację malarską i
Została zbudowana w 1676 staraniem opactwa augustianów w Żaganiu, sprawującego patronat nad kościołem. Barokowa, murowana, prostokątna w planie, piętrowa, nakryta dachem czterospadowym. Elewacje artykułowane są boniowanymi pilastrami. Nad wejściem w fasadzie znajduje się wnęka z kamienną rzeźbą Anioła Stróża. Pomieszczenia piwnic i parteru posiadają sklepienia kolebkowe i krzyżowe. Zachowała się
Henryk Brodaty przekazał wieś założonemu w 1217 klasztorowi augustianów w Nowogrodzie Bobrzańskim. Wzniesiony przez konwent kościół w Brzeźnicy, został przebudowany w XIV w. Z gotyckiej budowli przetrwała tylko wieża, którą wykorzystano wznosząc w latach 1703–1705 obecną, barokową świątynię. Jest to budowla orientowana, murowana, w układzie planu i bryłą nawiązująca do
Wzniesiony został w 1903, jako ewangelicki. Jest murowany, stylowo nawiązujący do gotyku, jednonawowy z wieżą od zachodu.
Neogotycki, zbudowany w latach 1859–1861, jest orientowany, murowany, jednonawowy, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz wieżą od zachodu, zwieńczoną strzelistym hełmem.
Początki Brójec sięgają roku 1428, kiedy Władysław Jagiełło zezwolił Piotrowi Kurzbokowi, staroście babimojskiemu, na założenie w lasach miasta na prawie magdeburskim. Przywileje municypalne potwierdził w 1603 Zygmunt III Waza. Gospodarka miasteczka opierała się na rzemiośle, lokalnym handlu i rolnictwie. Od pocz. XVII w. znaczenia nabrało sukiennictwo, upadłe w dobie industrializacji.
Został zbudowany w pocz. XIX w. W stylu późnoklasycystycznym. Murowany, prostokątny w założeniu, parterowy z użytkowym poddaszem, nakryty dachem naczółkowym. Na osi fasady występuje facjata, przekształcona w kon. XIX w.
Wzniesiona w 1605, została przebudowana we wnętrzu w XVIII w. Jest murowana, prostokątna w planie, piętrowa, nakryta dachem czterospadowym. W części pomieszczeń zachowały się sklepienia kolebkowe i krzyżowe.
Powstał w 1765, ufundowany przez Katarzynę von Skronsky. Barokowa budowla jest murowana, na planie wydłużonego prostokąta z pozornymi ryzalitami na osi poprzecznej, parterowa, nakryta dachem mansardowym. Wejście w fasadzie prowadzi przez czteroflarowy portyk z wystawką i masywnym przyczółkiem. Nad drzwiami znajduje się prostokątna płycina wypełniona płaskorzeźbionym wyobrażeniem Trójcy Świętej.
Został zbudowany ok. poł. XVI w. przez rodzinę Kottwitzów, być może na zrębach średniowiecznej siedziby. W przebudowie, zakończonej w 1608, otrzymał trzecią kondygnację i wieżę w narożu. W 1700 obniżono dach, a elewacjom nadano wystrój barokowy, wzorowany na żagańskiej rezydencji Lobkoviców. Ok. 1850 zasypano fosę od strony frontowej. W 1966
