Wzniesiona w 1736, barokowa, remontowana była w poł. XIX w., gdy powiększono okna. Jest murowana, prostokątna w planie, dwutraktowa, piętrowa, nakryta dachem dwuspadowym. Część pomieszczeń ma sklepienia kolebkowe.
Wieś założyli w 1237 augustianie klasztoru w Nowogrodzie Bobrzańskim, a kościół powstał ok. 1250. W XVII w. został powiększony o zakrystię i kruchtę. W 1690 dostawiono wieżę, która osiadając w gruncie powodowała pękanie ścian nawy, zatem w 1985 wieżę rozebrano. W latach 1540–1668 kościołem władali protestanci. Jest orientowany, murowany z
Zbudowany ok. 1750, na zrębach siedziby renesansowej, po pożarze w 1789 został odbudowany w stylu klasycystycznym. Po 1945 mieścił biura i mieszkania pracowników rolnych. W 80. latach XX w. był remontowany. Obecnie jest w rękach prywatnych. Murowany, prostokątny w planie, dwutraktowy, parterowy, nakryty dachem mansardowym z sygnaturką w kalenicy. Pseudoryzalit
Wzmiankowany w 1308, jako należący do diecezji poznańskiej. Obecny, zbudowany w latach 1880 – 1881, ceglany, jednonawowy z absydą od wschodu i wieżą od zachodu.
Wzmiankowane w 1313 kamienne mury, miały w obwodzie dwie bramy, dwie furty i 34 baszty. Po rozbiórkach w XVIII–XIX w. przetrwała jedynie ceglana baszta łupinowa przy ul. Ogrodowej.
Wzniesiony w pocz. XIV w. gotycki korpus nawowy, został w kon. XV w. powiększony o prezbiterium i wieżę. Zniszczone przez pożary w 1618 i 1641 sklepienia naw zastąpiono stropami, które w latach 1852–1854 wymieniono na pozorne sklepienia. W 1725 dobudowano zakrystię, a w 1847 rozebrano starą wieżę i do 1859
Z nadania Przemysława I „Dubegneve” i związane z nim dobra otrzymał w 1250 klasztor cysterek w Owińskach. Mimo, że w 1296 Dobiegniew wszedł w posiadanie margrabiów brandenburskich, cysterki jeszcze w XV w. miały wpływ na sprawy miejskie. Również ich staraniem osada targowa Dobiegniew przekształcona została w XIII w. w regularnie
Skupiona przy dziedzińcu, w sąsiedztwie pałacu, składa się z czworaka, wzniesionego ok. poł. XIX w., parterowego o dachu dwuspadowym oraz budynków gospodarczych (spichlerz, obora, stodoła), pochodzących z pocz. XIX w., prostokątnych w rzucie, parterowych, nakrytych dachami dwuspadowymi, stodoła mansardowym.
Wzniesiony w pocz. XVII w., w nowszych czasach był wielokrotnie przebudowywany i powiększany. W latach 1960 – 1962 został zaadaptowany na mieszkania pracowników PGR.W przebudowach pałac uzyskał cechy stylowe klasycyzmu i neogotyku. Jest murowany, na rozwiniętym planie wieloboku, piętrowy, w niektórych partiach trzykondygnacyjny. W pomieszczeniach parterowych najstarszej części zachowane są
Gotycki kościół z XIV w., został w XVII w. przekształcony we wnętrzu, a po 1752, gdy zawaliły się dwie ściany prezbiterium, gruntownie przebudowany. W 1771 wzniesiono wieżę. Był remontowany w 2003. Od czasu reformacji do 1945 należał do protestantów. Orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zamkniętym prosto prezbiterium
