Wzniesiony w pocz. XIV w. gotycki korpus nawowy, został w kon. XV w. powiększony o prezbiterium i wieżę. Zniszczone przez pożary w 1618 i 1641 sklepienia naw zastąpiono stropami, które w latach 1852–1854 wymieniono na pozorne sklepienia. W 1725 dobudowano zakrystię, a w 1847 rozebrano starą wieżę i do 1859 wzniesiono obecną, neogotycką. Od 1534 do 1945 kościół był w posiadaniu ewangelików. Jest orientowany, murowany z cegły, trójnawowy w układzie halowym, z prezbiterium o trójbocznym zamknięciu, zakrystią od południa i wieżą od zachodu, oskarpowany, nakryty dachami dwuspadowymi, prezbiterium dachem załamanym od wschodu. Trzyprzęsłowe prezbiterium przekryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym, a pięcioprzęsłowe nawy sklepieniem pozornym. Znajdujące się w elewacjach południowej i północnej ceramiczne, ostrołukowe portale zdobione są fryzami z glazurowanych terakotowych płytek z wyobrażeniami zwierząt, jeźdźców, masek i wici winnej.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
