Zbudowany w 1899, otrzymał architekturę odwołującą się do gotyku. Założony jest na planie krzyża gotyckiego z wielobocznie zamkniętym prezbiterium od wschodu i szeroką wieżą od zachodu. Wnętrze przekryte zostało sklepieniami krzyżowo-żebrowymi.
Obecnie Państwowy Dom Dziecka. Został zbudowany ok. poł. XIX w., w stylu eklektycznym z przewagą elementów architektonicznych nawiązujących do gotyku. Jest murowany na rzucie wydłużonego prostokąta, z pozornymi ryzalitami przy dłuższych bokach, z wieżą czworoboczną wtopioną w południowo-zachodni narożnik, zespoloną z cylindrycznym aneksem mieszczącym klatkę schodową. Oś fasady zaakcentowana jest
Zbudowany w 1908, jako ewangelicki, neogotycki, jednonawowy, na planie prostokąta, z wieżą.
Późnogotycki kościół wzniesiony został w pocz. XVI w., staraniem klasztoru cysterek w Trzebnicy, do którego wieś należała z nadania Henryka Brodatego. Powstał jako część prezbiterialna większego, niezrealizowanego założenia. W 1790 wymieniono dach na mansardowy. W latach 1945- 1960 był użytkowany sporadycznie, wraz z kościołem poewangelickim. Po opuszczeniu popadł stopniowo w
Położona po północnej stronie kościoła, zbudowana w 1 poł. XIX w., posiada cechy odwołujące się do klasycyzmu. Jest murowana na planie kwadratu, z kryptą nakrytą dachem namiotowym.
Z nadania Władysława Jagiełły wieś należała do klasztoru w Gościkowie. Kościół, pochodzący z XIV w., z inspiracji opatów został w 2. poł. XV w. powiększony o zakrystię i wieżę, a w XVIII przebudowany w duchu baroku. Jest orientowany, murowany, jednonawowy, z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią od północy, kaplicą i
Zbudowany w 1687, jako ewangelicki, w 80. latach XX w. został gruntownie wyremontowany. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy z pięciobocznym zamknięciem od wschodu, z kruchtą od południa i ceglaną wieżą od zachodu, dobudowaną w XX w.
Historyczną nazwę wsi Niemaszchleba, przetrwałą do czasów hitlerowskich, w okresie kolektywizacji zmieniono na Chlebowo. Kościół ma średniowieczną metrykę, lecz został gruntownie przebudowany w XVIII i XIX w., z zatarciem znamion stylowych. Jedynym świadectwem gotyckiego rodowodu jest ostrołuczny portal w elewacji zachodniej kościoła, murowanego, salowego o pięciobocznym zamknięciu od wschodu.
Powstał w 1637, jako ewangelicki, ufundowany przez Radislausa Mesitsika i jego żony Małgorzaty z Brudzewskich. W następnych latach został wyposażony i ozdobiony polichromią autorstwa Krzysztofa Penzeliusa. W pocz. XX w., z powodu złego stanu kościołowi groziła rozbiórka. Zapobiegł jej ówczesny właściciel Chlastawy Seweryn Zakrzewski, wsparty przez Kämmera – konserwatora prowincji
Powstał w 1. poł. XVIII w. staraniem Christopha von Knobelsdorfa, wzniesiony na zrębach dworu obronnego. W przebudowie ok. 1840 otrzymał pewne znamiona stylowe neoklasycyzmu. Był remontowany ok. 1885 oraz w 1957 i 1983. Jest murowany, prostokątny w planie, z dobudówką od północy, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Elewacje ujęte są
