Wzniesiony w kon. XVIII w., posiada pewne znamiona stylowe klasycyzmu. W nowszych czasach został powiększony o szeroką wystawkę, w mansardzie fasady. Obiekt, na planie prostokąta, jest parterowy, podpiwniczony, nakryty dachem mansardowym. Fasadę urozmaica umieszczony centralnie pięcioosiowy ryzalit przechodzący nad gzymsem wieńczącym w wystawkę.
Wzniesiony ok. 1780, został powiększony o aneks w XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta z aneksem od wschodu, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Pałac zamyka północną stronę podwórza z zabudową folwarczną z XVIII i pocz. XIX w. W otoczeniu znajduje się park krajobrazowy.
Dwór obronny z XVI w., później przebudowany, należał do rodu von Berge. Opuszczony od 1945 popadł w ruinę – zachowały się kamienne mury obwodowe.
Klasycystyczny, zbudowany w 1793 staraniem Friedricha von Posera, w 1830 został powiększony przez przedłużenie od strony krótszych boków, a w 1856 przekształcony we wnętrzu. Dalsze przeróbki w układzie wnętrz nastąpiły po 1945, gdy pałac był w posiadaniu Fabryki Pluszu w Kaliszu. Od 1978 mieści się w nim Ośrodek Szkolenia Rolniczego
Został zbudowany ok. 1925, na zrębach budowli z XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym. Oś fasady zaakcentowana została pozornym ryzalitem z loggią, zwieńczonym szczytem. Elewacje zdobione są sztukatorską dekoracją z motywem kiści winogron, ptaków i kwiatów.
Zbudowany w kon. XVIII w., posiada znamiona stylu klasycystycznego. Po pożarze w 70. latach XX w. został odbudowany w pierwotnej postaci. Jest murowany, na planie prostokąta, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Pośrodku dłuższych boków występują pozorne ryzality, przechodzące w wystawki.
Wzniesiony w kon. XVIII w. w stylu klasycystycznym, został powiększony o aneksy przy krótszych bokach, a w 90. latach XX w. gruntownie przebudowany. Jest murowany, prostokątny w rzucie, z czworobocznymi przybudówkami, piętrowy. W otoczeniu znajduje się park krajobrazowy.
W obiekcie zachowały się relikty (w piwnicach) średniowiecznej wieży mieszkalnej o rzucie 12×12 m oraz renesansowego dworu, powstałego z rozbudowy wieży (XVI w.). Obecna budowla ukształtowana została w wyniku licznych przebudowań, zwłaszcza ostatniego ok. 1900. Pałac jest murowany, na planie wydłużonego prostokąta, piętrowy, nakryty niskim dachem czterospadowym z wieżyczką w
Barokowy pałac z XVIII w. był najpewniej siedzibą zarządcy bądź dzierżawcy tutejszych dóbr, należących od pocz. XVII w. do klasztoru augustianów w Żaganiu. Z czasu remontu pałacu ok. 1930 pochodzą niektóre elementy, jak schody zewnętrzne, portal, balkon, wieżyczka w kalenicy. Po 1945 w obiekcie urządzono mieszkania, zacierając częściowo układ wewnętrzny.
Nieustalony projektant, zbudowanej w latach 1816–1818 klasycystycznej rezydencji, wzorował się zapewne na dziełach architekta berlińskiego Davida Gille’go. W przebudowie przeprowadzonej w 1868 pałac powiększony został z trzech stron o aneksy i otrzymał elementy historyzującego wystroju. Po 1945 w obiekcie mieściła się szkoła, a od 1973 został rozpoczęty jego remont z
