Wzniesiony zapewne w kon. XIII w., został przebudowany w 1693 i ponownie w XIX w. (powiększenie okien). Od 1526 do 1945 był w rękach ewangelików. Orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, z kruchtą od południa. Prezbiterium nakryte dachem dwuspadowym, nawa czterospadowym z drewnianą wieżą w kalenicy.
Badania dendrochronologiczne określiły czas ścięcia drzew – budulca kościoła na 1345, 1389 i 1430 (wieża). Był wielokrotnie remontowany, m.in. W 1958, w 90. latach XX w. i w 2006–2009. Jest orientowany, drewnianej konstrukcji zrębowej, jednonawowy z zamkniętym prosto prezbiterium, zakrystią na jego przedłużeniu, wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi; wieża
Został zbudowany w 1580 w stylu renesansowym, powiększony o kruchty w XIX w. Jest orientowany, murowany, trójnawowy, halowy, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy, wieżą od zachodu oraz kruchtami od południa i północy, nakryty dachami dwuiwielospadowymi. W czteroprzęsłowym korpusie nawa główna ma sklepienia kolebkowo-krzyżowe, a nawy boczne i dwuprzęsłowe
Obecną barokową postać kościół otrzymał w 1706, w wyniku przebudowy starszego obiektu. Jest orientowany, murowany, jednonawowy na rzucie wieloboku, z wyodrębnionym prezbiterium, z kaplicami od południa i północy. Wyposażenie wnętrza późnorenesansowe i barokowe. Istniejące do niedawna epitafa z malowanymi portretami zmarłych, padły ostatnio łupem złodziei.
Wzmiankowany w 1346, został wzniesiony w 1 poł. XIV w., przebudowany i powiększony o wieżę w 1500, a w pocz. XVII w. o kaplicę. Był remontowany w 1803, 1929 i w 90. latach XX w. W latach 1524–1668 i 1803–1945 należał do ewangelików. Świątynia jest orientowana, murowana z kamienia i
Powstał zapewne w kon. XIII w., jako salowy z wieżą szerokości nawy. Rozbudowany w 1731–1733 na wschód i zbarokizowany przez mistrza budowlanego Johanna Ch. Schultza wg proj. Haberlanda, był remontowany w 1896 i 1997. Jest orientowany, murowany, jednonawowy, z absydalnym, trójbocznym prezbiterium, kaplicą od północy i wieżą od zachodu. W
Pochodzący z 1776 kościół został w 1972 zniszczony przez pożar. Obecny jest jego wiernie odtworzoną repliką. Orientowany, konstrukcji szkieletowej, prostokątny w planie, nakryty dachem trzyspadowym. Opodal kościoła znajduję się dzwonnica, wzniesiona zapewne w kon. XVIII w., drewniana konstrukcji słupowej, kwadratowa w planie, nakryta dachem namiotowym.
Barokowy, zbudowany w 1707, był remontowany w 1815 i w 80. latach XX w. Jest orientowany, murowany, salowy na planie prostokąta, z zakrystią od południa i wieżą od północy, nakryty dachem dwuspadowym. W przyziemiu wieży znajduje się kruchta, a nad zakrystią lożą kolatorska. Wnętrze, przesklepione kolebkowo i żaglaście, posiada dobrej
Według badań dendrochronologicznych wschodnia i zachodnia ściany kościoła zbudowane są z drewna ściętego w 1329, 1340 i 1357. W 70. latach XVI w. świątynię przejęli protestanci, którzy z czasem przekształcili ją w duchu odpowiadającym liturgii ewangelickiej. Wprowadzając empory i okna w dwu poziomach, zmieniono konstrukcję bocznych ścian z wieńcowej na
W 1424 wymieniony wśród kościołów diecezji poznańskiej. Obecny, klasycystyczny, został wzniesiony w 1793 na miejscu drewnianego; ok. 1850 przebudowany. Jest murowany, trójnawowy, z poligonalnie zamkniętym prezbiterium skierowanym na południe i wieżą od północy, nakryty dachem dwuspadowym (nawa) i wielospadowym. Wnętrze przekryte stropami, wspartymi przez 18 kolumn międzynawowych. Uważana za cudowną
