Wzniesiony w 2. poł. XIII w. został w późnym średniowieczu powiększony przez przedłużenie prezbiterium oraz dostawienie zakrystii i wieży. W pocz. XVI w. założono nową więźbę dachową, wspartą na słupach drewnianych. W końcu XIX w. wieżę zwieńczono neogotyckim hełmem ostrosłupowym. W czasie remontu kościoła w latach 1981–1986, spod wtórnych tynków
Zbudowany w 2. poł. XV w., w czasie reformacji został przejęty przez ewangelików. W okresie baroku przekształcono okna, a w 1871 wzniesiono neogotycką wieżę na miejscu drewnianej. Kościół jest orientowany, murowany, salowy, z wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Wnętrze, przekryte pozornym sklepieniem, posiada barokowe wyposażenie, m.in. ołtarz główny z
Związany ze starym miastem, wzniesiony w 1902, na miejscu starszego, jest orientowany, trójnawowy, halowy, z licznymi kruchtami, z wieżą, z prezbiterium od północy, oskarpowany. Neogotycką, rozczłonkowaną architekturę kościoła zdobi bogaty detal architektoniczny.
Wieś założyli w 1237 augustianie klasztoru w Nowogrodzie Bobrzańskim, a kościół powstał ok. 1250. W XVII w. został powiększony o zakrystię i kruchtę. W 1690 dostawiono wieżę, która osiadając w gruncie powodowała pękanie ścian nawy, zatem w 1985 wieżę rozebrano. W latach 1540–1668 kościołem władali protestanci. Jest orientowany, murowany z
Wzmiankowany w 1308, jako należący do diecezji poznańskiej. Obecny, zbudowany w latach 1880 – 1881, ceglany, jednonawowy z absydą od wschodu i wieżą od zachodu.
Wzniesiony w pocz. XIV w. gotycki korpus nawowy, został w kon. XV w. powiększony o prezbiterium i wieżę. Zniszczone przez pożary w 1618 i 1641 sklepienia naw zastąpiono stropami, które w latach 1852–1854 wymieniono na pozorne sklepienia. W 1725 dobudowano zakrystię, a w 1847 rozebrano starą wieżę i do 1859
Gotycki kościół z XIV w., został w XVII w. przekształcony we wnętrzu, a po 1752, gdy zawaliły się dwie ściany prezbiterium, gruntownie przebudowany. W 1771 wzniesiono wieżę. Był remontowany w 2003. Od czasu reformacji do 1945 należał do protestantów. Orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zamkniętym prosto prezbiterium
Zbudowany w latach 1733–1736, jako ewangelicki, został w 1907 powiększony o wieżę. Jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą od zachodu, nakryty dachem wielospadowym, wewnątrz przekryty stropem.
Neogotycki, zbudowany, jako ewangelicki w 2. poł. XIX w., murowany z cegły, jednonawowy o prostokątnym planie, z wieżą od zachodu.
Gotycki kościół z 2. poł. XIII w., został w XV w. powiększony o wieżę i kruchtę oraz przesklepiony. Po zniszczeniu przez pożar w 1856 nie został odbudowany. Przetrwały mury obwodowe z kamienia narzutowego, a w nich dwa ostrołuczne portale. Teren przykościelny otoczony jest średniowiecznym murem z bramą.
