Późnogotycki kościół wzniesiony został w pocz. XVI w., staraniem klasztoru cysterek w Trzebnicy, do którego wieś należała z nadania Henryka Brodatego. Powstał jako część prezbiterialna większego, niezrealizowanego założenia. W 1790 wymieniono dach na mansardowy. W latach 1945- 1960 był użytkowany sporadycznie, wraz z kościołem poewangelickim. Po opuszczeniu popadł stopniowo w
Położona po północnej stronie kościoła, zbudowana w 1 poł. XIX w., posiada cechy odwołujące się do klasycyzmu. Jest murowana na planie kwadratu, z kryptą nakrytą dachem namiotowym.
Z nadania Władysława Jagiełły wieś należała do klasztoru w Gościkowie. Kościół, pochodzący z XIV w., z inspiracji opatów został w 2. poł. XV w. powiększony o zakrystię i wieżę, a w XVIII przebudowany w duchu baroku. Jest orientowany, murowany, jednonawowy, z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią od północy, kaplicą i
Zbudowany w 1687, jako ewangelicki, w 80. latach XX w. został gruntownie wyremontowany. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy z pięciobocznym zamknięciem od wschodu, z kruchtą od południa i ceglaną wieżą od zachodu, dobudowaną w XX w.
Historyczną nazwę wsi Niemaszchleba, przetrwałą do czasów hitlerowskich, w okresie kolektywizacji zmieniono na Chlebowo. Kościół ma średniowieczną metrykę, lecz został gruntownie przebudowany w XVIII i XIX w., z zatarciem znamion stylowych. Jedynym świadectwem gotyckiego rodowodu jest ostrołuczny portal w elewacji zachodniej kościoła, murowanego, salowego o pięciobocznym zamknięciu od wschodu.
Powstał w 1637, jako ewangelicki, ufundowany przez Radislausa Mesitsika i jego żony Małgorzaty z Brudzewskich. W następnych latach został wyposażony i ozdobiony polichromią autorstwa Krzysztofa Penzeliusa. W pocz. XX w., z powodu złego stanu kościołowi groziła rozbiórka. Zapobiegł jej ówczesny właściciel Chlastawy Seweryn Zakrzewski, wsparty przez Kämmera – konserwatora prowincji
Zbudowana w pocz. XIX w., wyremontowana po roku 2000, murowana, prostokątna w planie, parterowa, nakryta dachem dwuspadowym.
Wzniesiony w 2. poł. XIII w., został w XV w. powiększony o zakrystię i wieżę, a w pocz. XVI w. przesklepiony. W 1614 dobudowano dwie kaplice, a w trakcie remontu w 1710 przekształcono okna. Gotycka budowla jest orientowana, murowana z kamienia narzutowego, jednonawowa z prostokątnym w rzucie prezbiterium, zakrystią i
Zbudowany w 1640, został w 1835 powiększony o wieżę, a w 1887 o kaplicę i zakrystię. W obecnym kształcie jest neogotycki, orientowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z zakrystią od północy, kaplicą od południa i wieżą od zachodu; nakryty dachami dwuspadowymi. Dwukondygnacyjną wieżę wieńczy masywna ośmioboczna, murowana latarnia oraz
Został zbudowany w 1828, jako ewangelicki, na miejscu starszej świątyni; powiększony o kruchtę w 1909. Jest orientowany, konstrukcji szkieletowej, salowy na rzucie prostokąta, z kruchtą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. W zachodnią partię korpusu wtopiona jest wieża, zwieńczona dachem ostrosłupowym.
