Warowna siedziba Widebachów, wzniesiona pod koniec XVI w., została w 1758 przekształcona na spichlerz, z zatarciem cech stylowych. W XIX w., po zawaleniu się dachu i stropów, obiekt obniżono. Nieużytkowany od 1945 popadł w ruinę. Jest murowany z kamienia na planie litery L, piętrowy z resztkami czterospadowego dachu.
Zbudowana w 1720, została uszkodzona w 1945 i przez wiele lat była opuszczona. Dopiero w 1983 doczekała się remontu. Jest murowana, na planie prostokąta, piętrowa, nakryta dachem mansardowym.
Późnogotycki, zbudowany w kon. XV w., w czasach nowożytnych został powiększony od północy o zakrystię i kruchtę. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z wyodrębnionym, oskarpowanym prezbiterium, zamkniętym trójbocznie, z wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. Prezbiterium przekryte jest sklepieniem sieciowym, zakrystia kolebkowym, a nawa drewnianym stropem z 1714. Wnętrze
Zamek usytuowany jest na niewielkim wyniesieniu w zachodniej części wsi. Stanowi on główny element założenia folwarcznego, w skład, którego wchodzą m.in.: dom, kuźnia, warsztat z garażem, stajnia i obora. Obecnie obiekt jest nieużytkowany, w ruinie. Najstarsza wzmianka o wsi Białowice (niem. Billendorf) pochodzi z 1355 roku, gdy była własnością żarskiego
