Archiwa Zabytki architektury województwa lubuskiego - Strona 25 z 26

Zielona Góra – Ewangelicki Kościół Jezusowy

Z uwagi na zły stan techniczny dawnej kaplicy staroluterańskiej, wzniesionej w 1866 roku, oraz znaczny wzrost liczby wiernych, podjęto działania zmierzające do budowy nowej świątyni. W 1909 roku wykupiono parcelę należącą do mistrza murarskiego C. Mühle. Dnia 22 sierpnia 1909 roku położono kamień węgielny pod budowę kościoła. W uroczystościach brali udział przedstawiciele władz miejskich, duchowni i mieszkańcy miasta. Zachowały się dwa projekty tego kościoła, z których jeden podpisany przez E. Schulze znajduje się

Żagań – zespół poklasztorny augustianów

Zespół poklasztorny augustianów (pl. Klasztorny 2) Opactwo augustianów, przeniesione przez księcia Przemka z Nowogrodu Bobrzańskiego, istniało w Żaganiu od 1284 do kasaty w 1810, spełniając doniosłą funkcję cywilizacyjną i kulturową na terenie księstwa. Mimo wielokrotnych zniszczeń powodowanych wojnami i pożarami, klasztor odbudowywany był i powiększany w okresie gotyku, renesansu i baroku. Architektonicznymi członami

Szprotawa – miasto

Istnieje przypuszczenie, że w Iławie (obecnie w granicach miasta) Bolesław Chrobry witał cesarza Ottona III, podążającego w roku 1000 z pielgrzymką do Gniezna. Iława nie stała się jednak zalążkiem Szprotawy, bo stanowiące go gród i osada targowa powstały ok. 1 km na wschód, przy ujściu rzeki Szprotawy do Bobru, gdzie drogi lokalne krzyżowały się z ważnym traktem solnym. Źródła wskazują, że prawa miejskie Szprotawa miała przed 1260. Potwierdzenie ich przez Konrada II żagańskiego w 1302 ujawnia

Wschowa – zespół klasztorny franciszkanów (ul. Bema)

Pierwotnie był to klasztor bernardynów, wzniesiony w 1456 w konstrukcji szkieletowej. W okresie reformacji, w 1552 bernardyni opuścili miasto, a sześć lat później pożar zniszczył klasztor. W 1629 zakonnicy wrócili i wspomagani przez starostę Mikołaja Tarnowieckiego zbudowali murowany klasztor i kościół wg proj. Krzysztofa Bonadury. Ok. 1730 założono zewnętrzny dziedziniec z krużgankami i kaplicą Świętego Krzyża. W 1745 do kościoła dostawiono wieżę, zaprojektowaną przez Józefa Steinerta z Leszna. Uszkodzony pożarem

Międzyrzecz – Ratusz

Zbudowany w 1581 r. na podstawie przywileju Stefana Batorego, nie był zapewne pierwszą siedzibą rady. Po pożarze w 1666 r. wzniesiono nowy ratusz w części parterowej murowany, z piętrem konstrukcji szkieletowej. Niszczony przez kolejne pożary w 1731 i 1827 r., po ostatnim z nich ukształtowany został w obecnej klasycystycznej postaci, jako murowany, na planie prostokąta, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym z wieżą w kalenicy, zwieńczoną neogotyckim hełmem z latarnią. Elewacje artykułowane są rytmem pilastrów,

Ośno Lubuskie – Ratusz

W centrum Starego Miasta, w bezpośrednim sąsiedztwie średniowiecznej fary, wznosi się okazała bryła ratusza zbudowanego tuż przed połową XIX w. (1842-1844), w stylu neorenesansowym z elementami form neogotyckich. Ratusz ten jest jedną z ciekawszych XIX-wiecznych realizacji architektonicznych siedziby rady miejskiej na terenie Ziemi Lubuskiej. Z przekazów źródłowych i ikonograficznych wiadomo,

Sulechów – Ratusz

Wzniesiony został w centralnej części placu rynkowego i stanowi, obok kościoła parafialnego i zamku ważny akcent w układzie urbanistycznym miasta. Pierwotny wygląd ratusza, powstałego w początku XVI wieku -nie jest znany. Został on odbudowany po wielkim pożarze miasta w 1557r. w stylu renesansowym, następnie przebudowany był m.in. w XVII wieku.

Szprotawa – Ratusz

Pierwszy ratusz w Szprotawie zbudowano w XIV w., następnie w latach 1536 i 1583 został przebudowany i powiększony. W latach 1604-1617 wzniesiono zachodnią wieżę. Po pożarze w wyniku odbudowy i powiększenia zyskał bryłę zachowaną do dziś. O wysokiej klasie architektury budowli zadecydował jego projektant – Marcin Franz Młodszy, twórca wielu

Świebodzin – Ratusz

Choć najwcześniejsza wzmianka o działającej w Świebodzinie radzie miejskiej pochodzi dopiero z 1397 roku, o burmistrzu zaś z 1418r., siedziba władz miejskich pojawiła się na placu rynkowym najprawdopodobniej już w II poł. XIV w. Pozostałością po najstarszym ratuszu może być kamienne sklepienie kolebkowe na gurtach, zachowane w piwnicach. Najwcześniejsza budowla

Zielona Góra – Ratusz

Ratusz wzniesiony w centrum placu rynkowego zwrócony został fasadą w kierunku zachodnim. Jego rozczłonkowana bryła jest świadectwem kolejnych faz budowy. Korpus główny stanowi centralną część budowli z wieżą od północnego wschodu. Przylegają do niego dobudówki rozmieszczone od strony wschodniej, południowej i północnej. Nad całością rozpięte są wielospadowe dachy. Nad budowlą góruje wieża na rzucie czworoboku przechodzącego górą w oktogon. Choć najstarsza wzmianka o zielonogórskim ratuszu pochodzi

Żródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego