Wzmiankowany w 1303 wśród kościołów biskupstwa poznańskiego. Obecny, wzniesiony w XV w., został przebudowany w XVII i XVIII w. Powiększony o zakrystię w XIX w. Jest orientowany, murowany, salowy o trójbocznym zamknięciu od wschodu, z wieżą od zachodu, nakryty dachem wielospadowym.
Trzon pałacu tworzą mury renesansowej siedziby rycerskiej, przekształconej w 1791 w klasycystyczną rezydencję, która w czasie generalnej przebudowy w 60. latach XIX w. otrzymała obecną, neogotycką postać. Budowlę zmodernizowano wówczas wewnątrz i na zewnątrz oraz powiększono o wieżę, dwa aneksy, loggię i taras. Po 1945 w pałacu urządzono mieszkania. Obecnie
Wzniesiony w 2. poł. XIII w. został w późnym średniowieczu powiększony przez przedłużenie prezbiterium oraz dostawienie zakrystii i wieży. W pocz. XVI w. założono nową więźbę dachową, wspartą na słupach drewnianych. W końcu XIX w. wieżę zwieńczono neogotyckim hełmem ostrosłupowym. W czasie remontu kościoła w latach 1981–1986, spod wtórnych tynków
Z zabudowy folwarku zachowały się dwie oficyny, wzniesione ok. 1800, murowane, prostokątne w planie, parterowe, nakryte dachami naczółkowymi z powiekami.
Zbudowany w 2. poł. XV w., w czasie reformacji został przejęty przez ewangelików. W okresie baroku przekształcono okna, a w 1871 wzniesiono neogotycką wieżę na miejscu drewnianej. Kościół jest orientowany, murowany, salowy, z wieżą od zachodu, nakryty dachem dwuspadowym. Wnętrze, przekryte pozornym sklepieniem, posiada barokowe wyposażenie, m.in. ołtarz główny z
Wzniesiony w 1766 na terenie dawnej twierdzy, w pocz. XX w. został zaadaptowany na szkołę. Barokowy, murowany, na planie prostokąta, z sienią przelotową, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym z wystawkami. W kilku pomieszczeniach na parterze istnieją sklepienia krzyżowe i żaglaste z lunetami. Wejście główne prowadzi przez portyk w kształcie niszy, z
Dawna zbrojownia, obecnie Muzeum Puszczy Noteckiej (pl. Wolności 11). Budynek wzniesiony wraz z twierdzą, jest w części parterowej murowany, w drugiej kondygnacji szkieletowy, założony na planie prostokąta, nakryty wysokim dachem dwuspadowym.
Zbudowaną w latach 1603–1605 twierdzę zaprojektował holenderski inżynier Mikołaj de Kampa, a prace nadzorował radca budowlany z Kostrzyna, K. Bergen. Twierdza założona była na planie regularnego pięcioboku, którego zarys widoczny jest w kształcie obecnego pl. Wolności. Zniszczona w czasie wojny siedmioletniej przez Rosjan, została w 1763 rozebrana. Zachowały się tylko
Związany ze starym miastem, wzniesiony w 1902, na miejscu starszego, jest orientowany, trójnawowy, halowy, z licznymi kruchtami, z wieżą, z prezbiterium od północy, oskarpowany. Neogotycką, rozczłonkowaną architekturę kościoła zdobi bogaty detal architektoniczny.
Początki Drezdenka wiążą się z granicznym grodem Drzeń, zbudowanym w XI w. przy przeprawie przez Noteć. Wyrosła przy grodzie osada targowa, w XIII w. została przekształcona w regularnie rozplanowane miasto, wzmiankowane w 1317, jako „civitas Drysen”. W pocz. XIV w. Drezdenko zawładnęła Brandenburgia i odstąpiła je zakonowi krzyżackiemu. Spory o
