Początki Drezdenka wiążą się z granicznym grodem Drzeń, zbudowanym w XI w. przy przeprawie przez Noteć. Wyrosła przy grodzie osada targowa, w XIII w. została przekształcona w regularnie rozplanowane miasto, wzmiankowane w 1317, jako „civitas Drysen”. W pocz. XIV w. Drezdenko zawładnęła Brandenburgia i odstąpiła je zakonowi krzyżackiemu. Spory o przynależność miasta były jednym z powodów wojny polsko-krzyżackiej w 1410, miasto nie wróciło jednak do Polski. Gospodarczo oparte na rzemiośle podstawowym i lokalnym handlu, Drezdenko długo tkwiło w stagnacji. Ożywienie przyniosła budowa twierdzy, wzniesionej w latach 1603–1605 na wschód od miasta. W 1639 Szwedzi zdobyli twierdzę i spalili miasto. Kolejne straty przyniosła wojna siedmioletnia, spowodowane długą obecnością oddziałów rosyjskich. W XVIII w., dzięki osuszeniu nadnoteckich bagien i zagęszczeniu osadnictwa wiejskiego, ożywił się lokalny rynek, co dało impuls do rozwoju przestrzennego Drezdenka. W 1763 zlikwidowano twierdzę, a między nią i średniowiecznym ośrodkiem założono nowe miasto z obszernym rynkiem na osi ulicy łączącej stary ośrodek z urządzonym placem po twierdzy, gdzie wzniesiony został pałac. Zachowane układy planów starego i nowego miasta, z zabudową mieszkalną z XVIII–XIX w. oraz czytelne relikty grodu i renesansowej twierdzy, czynią z Drezdenka cenny kulturowo zespół urbanistyczny.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
