Wzniesiony w kon. XVII w., został ok. 1850 gruntownie przebudowany, otrzymując późnoklasycystyczny wygląd. Był remontowany w 60. i 80. latach XX w. Obiekt jest murowany, prostokątny w planie, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym.
Zbudowany ok. 1820 w stylu klasycystycznym, na zrębach barokowego dworu (zachowane piwnice). Po 1945 był opuszczony, a w latach 1965–1971 zaadaptowany na Dom Pomocy Społecznej. W latach 1987–1994 został rozbudowany wraz z rewaloryzacją klasycystycznych elewacji. Pierwotna część jest prostokątna w planie, piętrowa, nakryta dachem mansardowym. Elewacje zdobione są boniowaniem, fryzem
Zbudowana w 30. latach XX w. rezydencja posiada prostą, pozbawioną dekoracji i detalu architekturę, bryłą odwołująca się do szlacheckich siedzib z okresu baroku. Pałac jest prostokątny w rzucie piętrowy, nakryty wysokim dachem czterospadowym.
Obecnie budynek Wyższej Szkoły Zawodowej w Sulechowie. Zbudowany ok. 1700 przez rodzinę von Bornstädt, został powiększony w 2. poł. XIX w. i ponownie ok. 1920. Opuszczony od 1945, w 1969 został zagospodarowany (przedszkole, Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego). W 1998 przekazany Wyższej Szkole Zawodowej w Sulechowie i starannie wyremontowany. Pierwotnie czworoboczny,
Barokowa rezydencja, wzniesiona w 1726 staraniem Samuela Mielęckiego, została w 1910 rozbudowana. Remont kapitalny, przerwany po 1989, jest obecnie etapowo kontynuowany. Pałac składa się z dwu prostopadłościennych członów zestawionych ze sobą krótszymi bokami, barokowego i neobarokowego, piętrowych, nakrytych dachami mansardowymi. Elewacje, frontowa i ogrodowa części barokowej zaakcentowane są na osi
Powstał ok. 1860, w wyniku przebudowy i powiększenia starszej, zapewne barokowej siedziby. W obecnej postaci jest budowlą eklektyczną z przewagą elementów odwołujących się do gotyku, murowaną, w planie prostokątną z cylindryczną wieżą narożną, piętrową, w części trzykondygnacyjną, nakrytą dachami dwuspadowymi (wieża stożkowym).
Wzniesiony w kon. XVIII w., został w latach 1869 – 1871 gruntownie przebudowany otrzymując bogaty eklektyczny wystrój wnętrz i elewacji. Opuszczony w 90. latach XX w. i zaniedbany, nadal pozostaje nieużytkowany. Jest budowlą murowaną, prostokątna w planie, piętrową, nakrytą dachem mansardowym.
Został zbudowany w 1775 dla rodziny von Zeschen. Był remontowany w pocz. XX w., w latach 60. i w 2003 (nowe pokrycie dachu). Murowana budowla założona jest na planie prostokąta, dwuipółtraktowa z korytarzem na osi wzdłużnej, nakryta dachem mansardowym. W kilku pomieszczeniach parteru zachowały się sklepienia krzyżowe. Wejście główne flankowane
Barokowa rezydencja rodu von Rabenau z ok. 1770 została przebudowana we wnętrzu w 1881, w związku z adaptacją na siedzibę magistratu. Był remontowany w 1964 i w 90. latach XX w.; obecnie nieużytkowany. Jest murowany, założony na planie wydłużonego prostokąta, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z powiekami. W fasadzie nad głównym
Barokowy pałac z XVIII w. został ok. 1920 przebudowany i powiększony o prostopadle przyległe skrzydło, wieżę, oranżerię i ryzality. Był remontowany w 1964 i 1981. Jest murowany na planie litery L, z przybudówkami i cylindryczną wieżą w północno-zachodnim narożniku, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachami czterospadowymi. Opodal pałacu znajduje się park krajobrazowy.
