Neorenesansowy, zbudowany w latach 1856–1859, wg proj. Augusta Stülera, który połączył w budowli elementy renesansu angielskiego i niemieckiego. W latach 30. XX w. rezydencja zaadaptowana została na szkołę, obecnie zaś stanowi bazę kulturalną wsi. Budowla jest murowana, w układzie planu prostokątna, z oktogonalnymi wieżami w narożach, dwu- i półtraktowa z
Wzniesiony w kon. XVII w., został przebudowany ok. 1780 (portyk od strony ogrodu, klatka schodowa w sieni), ok. 1820 (nowy wystrój wnętrza z malowidłami) i gruntownie w 1851, prawdopodobnie wg proj. Georga Friedricha Hitziga. Rezydencja została wtedy, podwyższona o trzecią kondygnację i otrzymała neogotycki wygląd. Pałac jest murowany, założony na
Zbudowany został w kon. XIX w. Jest murowany, w planie prostokątny z ryzalitami, piętrowy, w części parterowy, o rozczłonkowanej bryle. Wystrojem elewacji nawiązuje do form klasycystycznych.
Późnoklasycystyczny, zbudowany ok. 1800, na zrębach siedziby renesansowej, był remontowany w 1863 i 1966. Dwór, służący obecnie, jako dom mieszkalny kilku rodzin, jest murowany, w założeniu prostokątny, piętrowy, nakryty niskim dwuspadowym dachem. Występujący na osi fasady pozorny ryzalit zwieńczony jest trójkątnym szczytem.
W zespole pałacowo-folwarcznym pałac zamyka jedną stronę prostokątnego podwórza, obrzeżonego z pozostałych boków zwartą zabudową mieszkalną i gospodarczą, parterową, z wyjątkiem barokowego budynku bramnego z 1749 – piętrowego o półkolistych szczytach z esownicami. Pałac, zbudowany ok. 1850 w formie klasycystycznej, jest murowany, na rzucie prostokąta, z ryzalitem, dwu- i trzytraktowy,
Wzniesiona w poł. XVI w. renesansowa siedziba rodziny von Nostitz, otoczona prostokątnym w obrysie murem z bastejami w narożach, została w 1709 przekształcona w rezydencję barokową. W 80. latach XX w., gdy obiekt był w posiadaniu PGR, przeprowadzono remont. Obecnie stanowi własność prywatną, lecz nie jest użytkowany. Dwór jest murowany,
Obecnie Państwowy Dom Dziecka. Został zbudowany ok. poł. XIX w., w stylu eklektycznym z przewagą elementów architektonicznych nawiązujących do gotyku. Jest murowany na rzucie wydłużonego prostokąta, z pozornymi ryzalitami przy dłuższych bokach, z wieżą czworoboczną wtopioną w południowo-zachodni narożnik, zespoloną z cylindrycznym aneksem mieszczącym klatkę schodową. Oś fasady zaakcentowana jest
Powstał w 1. poł. XVIII w. staraniem Christopha von Knobelsdorfa, wzniesiony na zrębach dworu obronnego. W przebudowie ok. 1840 otrzymał pewne znamiona stylowe neoklasycyzmu. Był remontowany ok. 1885 oraz w 1957 i 1983. Jest murowany, prostokątny w planie, z dobudówką od północy, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem mansardowym. Elewacje ujęte są
Powstała w 2. poł. XVI w. siedziba szlachecka rodziny von Dyherrn, została rozbudowana w 1. poł. XVII w. o drugie skrzydło dostawione pod kątem prostym. W XIX w. nastąpiło rozdzielenie skrzydeł przez rozbiórkę budynku łącznikowego oraz wtórny podział wnętrz. Oba budynki są murowane, prostokątne w rzucie, dwutraktowe, piętrowe z czterospadowymi
Zbudowany w XVIII w. na reliktach starszej budowli obronnej. O zamku w Bytnicy mówią źródła z 1477, w związku z wojną sukcesyjną o księstwo głogowskie. Barokowa rezydencja została gruntownie przebudowana w 1808, a po 1945 i 2002 była remontowana. Obiekt jest murowany, na planie wydłużonego prostokąta z ryzalitem od frontu
