Został zbudowany w 1849 w kształcie nawiązującym do architektury renesansowej. W 50.latach XX w. był remontowany z adaptacją na szkołę. Murowany, założony jest na planie prostokąta z ryzalitami od wschodu i zachodu oraz wieżą od południa, nakryty dachami trzy- i czterospadowymi. Zachowała się stolarka i wystrój sztukatorski z czasu budowy.
Zbudowany ok. 1800, klasycystyczny, jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, parterową, nakrytą dachem mansardowym z naczółkami.
Zbudowany ok. 1860 w stylu neorenesansowym, nawiązującym do francuskiej architektury rezydencjonalnej z XVI w. Jest murowany, na rzucie prostokąta, z ryzalitem na osi fasady i wieżą od strony ogrodowej, piętrowy, w partii ryzalitu trzykondygnacyjny, nakryty dachami czterospadowymi. Elewacje zdobione są boniowanymi lizenami i trójkątnymi przyczółkami. Przy pałacu jest park o
Zbudowany z 1908, remontowany w latach 1981 – 1983,jest budowlą murowaną, na planie prostokąta z przyległym czworobocznym aneksem, piętrowy z użytkowym poddaszem, aneks czterokondygnacyjny nakryty kopulastym hełmem. Elewacje zdobione są eklektycznym detalem architektonicznym, a środek fasady zaakcentowany pozornym ryzalitem z wystawką o falistym obrysie. Szereg pomieszczeń posiada dekorację malarską i
Został zbudowany ok. poł. XVI w. przez rodzinę Kottwitzów, być może na zrębach średniowiecznej siedziby. W przebudowie, zakończonej w 1608, otrzymał trzecią kondygnację i wieżę w narożu. W 1700 obniżono dach, a elewacjom nadano wystrój barokowy, wzorowany na żagańskiej rezydencji Lobkoviców. Ok. 1850 zasypano fosę od strony frontowej. W 1966
Usytuowana na osi rezydencji, zamyka dziedziniec od wschodu. Zbudowana wraz z oficynami, flankowana jest murowanymi postumentami, zwieńczonymi kamiennymi posągami – Bellony i Caritas.
Oficyny usytuowane obrzeżnie przy dłuższych bokach dziedzińca, ukształtowane zostały identycznie. Barokowe, zbudowane w latach 1741–1753, były remontowane w 80. i 90. latach XX w. W pełni odrestaurowanej oficynie południowej mieści się pensjonat. Obie budowle są murowane, na planach wydłużonego prostokąta, z pozornymi, zdwojonymi ryzalitami na obrzeżach dłuższych boków, piętrowe, nakryte
Powstał w wyniku przebudowy starszej rezydencji, wzniesionej w 2. poł. XVII w. przez Promnitzów, wg proj. budowniczego Francka. Knöffel zachował mury obwodowe starej siedziby lecz przedłużył skrzydła boczne, podwyższył całość o trzecią kondygnację i nakrył dachem mansardowym. Spaloną w 1758 rezydencję odbudowano tylko prowizorycznie nakrywając ją płaskim dachem, w dawnej
Zespół został wzniesiony w latach 1741–1753, wg proj. Georga Christopha Knöffela. Pałac, będący głównym elementem założenia, poprzedzony jest obszernym, prostokątnym dziedzińcem, z metalową, kutą bramą na osi. Boki dziedzińca zamykają dwie okazałe oficyny. Po przeciwnej stronie pałacu rozciąga się rozległy park z jeziorem.
Związany z folwarkiem dolnym, został zbudowany ok. 1800, w stylu klasycystycznym, gdy majątek należał do rodziny von Arnold. W 70. latach XIX w. do pałacu dobudowano kaplicę dla ewangelickiej społeczności wsi. Jest murowany, na planie prostokąta, dwutraktowy, nakryty dachem dwuspadowym. Przyległa do południowego boku kaplica, prostokątna w rzucie, z półkolistą
