Architektura obiektu świadczy o dwóch fazach jego budowy. Pierwotny siedmioosiowy dwór z pocz. XIX w. został ok. 1900 przedłużony o cztery osie, w formie dopasowanej do starszej części. Równocześnie wejście w fasadzie ujęte zostało dwukolumnowym portalem i zaakcentowane okazałą wystawką ze szczytem, w obrysie wklęsło wypukłym. Jest murowany, na planie
Wzniesiony w 2. poł. XVIII w. W stylu barokowym, powiększony o ryzality w 1907, został w 60. latach XX w. przebudowany z adaptacją poddasza (użytkowany na kolonie letnie dzieci). Opuszczony w 1994, doznał uszkodzeń; od 2007 jest w rękach prywatnych, stopniowo remontowany. Murowany, na planie prostokąta z ryzalitami na osi
Wzniesiony w 1901, jest w zasadzie budowlą bezstylową, jedynie formą pozornych ryzalitów, występujących na osiach fasady i elewacji tylnej, nawiązuje do klasycyzmu. Jest murowany, w planie prostokątny z wieżą w narożniku, piętrowy. Ryzality zwieńczone są trójkątnym tympanonami ze sztukatorską dekoracją o motywach roślinnych w polach.
Zbudowany ok. 1860, pod kon. XIX w., został powiększony o dwa małe aneksy; remontowany w 1954. Neoklasycystyczny obiekt jest murowany, założony na planie prostokąta z identycznymi w kształcie przybudówkami przy krótszych bokach, parterowy, nakryty dachem dwuspadowym (dobudówki płaskimi). Fasada urozmaicona jest szeroką wystawką, zwieńczoną trójkątnym przyczółkiem, a elewacja ogrodowa podobną
Okazała rezydencja zbudowana zostałą w latach 1864–1867 obok renesansowego dworu, który wkrótce rozebrano (kamienny portal dworu, przeniesiony do Zielonej Góry, znajduje się obecnie w Muzeum Ziemi Lubuskiej). Zniszczony w 1990 pożarem, został odbudowany. W eklektycznej architekturze pałacu dominują elementy odwołujące się do renesansu. Założony jest na planie prostokąta z licznymi
Dobra ziemskie w Przytocznej należały w XVIII w. kolejno do Przetockich, Brezowskich, Zakrzewskich, Bojanowskich i Gliszczyńskich. Nie ustalono któremu z tych rodów należy przypisać budowę barokowego dworu, datowanego na drugą połowę XVIII w. Ok. 1870 obiekt został przebudowany a na pocz. XX w. powiększony o neobarokowe skrzydło. Starsza cześć, prostokątna
Powstał w kon. XIX w., jako budowla eklektyczna z przewagą form odwołujących się do renesansu. W podstawowym trzonie ma plan prostokątny, wzbogacony ryzalitami i cylindryczną wieżą w narożu. Jest parterowy, ryzality piętrowe ze szczytami o linii wklęsłowypukłej. Trzykondygnacyjną wieżę nakrywa hełm o kształcie stożka.
Neoklasycystyczny, wzniesiony ok. 1850, jest budowlą murowaną, prostokątną w planie, piętrową z czterospadowym dachem. Fasadę zdobi umieszczony pośrodku pozorny ryzalit artykułowany czterema pilastrami podtrzymującymi trójkątny przyczółek. Do wejścia prowadzą reprezentacyjne schody i owalny w obrysie taras z metalową balustradą.
Wzniesiona w 4 ćw. XVI w. późnorenesansowa siedziba Rechenbergów, została w 2. poł. XVIII w. przebudowana i powiększona o ryzalit. Dwór jest murowany, prostokątny w rzucie, z ryzalitem przy południowym boku, dwutraktowy, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym. Część pomieszczeń parteru posiada sklepienia krzyżowe. Północną elewację frontową zdobi manierystyczny, kamienny portal, z
Mimo tak przyjętej nazwy, była to pierwotnie karczma, a obecnie jest budynkiem mieszkalnym. Obiekt powstały w kon. XVIII w., był remontowany w XIX i XX w. Jest murowany, prostokątny w rzucie, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym. W pomieszczeniach parteru występują sklepienia kolebkowe z lunetami oraz stropy belkowe. Skromną architekturę budowli urozmaica
