Budynek dawnego klasztoru sióstr Magdalenek w Szprotawie, tworzący południową pierzeję placu Kościelnego, pierwotnie wchodził w skład większego, wieloskrzydłowego założenia. Jego układ widoczny jest na fotografiach lotniczych miasta wykonany w latach 30-tych XX wieku. Najstarszy budynek klasztorny, pokrywający się obrysem z obecnym, powstał zapewne przed 1314 rokiem z fundacji księżnej Mechtyldy
Budowa kościoła, podzielona na dwa etapy, miała miejsce zapewne w 2 połowie XIII wieku.Chór otrzymał plan zbliżony do prostokąta o wymiarach około 8,2 na 5,9 metra. Wystrój architektoniczny elewacji tworzyły co najmniej cztery ostrołuczne okna: jedno wyższe od wschodu; oraz trzy mniejsze od południa (dwa- częściowo zamurowane) i od północy
Na terenie woj. lubuskiego zachowały się 53 drewniane świątynie, wśród których jednym z najcenniejszych zabytków jest kościół filialny Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Klępsku koło Sulechowa. Decyduje o tym nie tylko czternastowieczna metryka świątyni, ale również jej ukształtowane w XVI i XVII w. wnętrze, stanowiące niezwykle cenny przykład sztuki protestanckiej
Zniszczony w 1945, nie został dotąd odbudowany. Badania archeologiczno-architektoniczne przeprowadzone w 1971 przez Czesława Lasotę i Jerzego Rozpędowskiego wyjaśniły dzieje kościoła. Pierwotna bazylika późnoromańska z ok. 1230 została w kon. XIII (prezbiterium) i w XIV w. zastąpiona większym założeniem gotyckim, które w XV–XVI w. Wymieniono na jeszcze okazalszą budowlę późnogotycką.
Kościół pw. śś. Szymona i Judy Tadeusza w Rudnie został wzniesiony na pocz. XIV w. Ponad 200 lat później, gdy na terenie Śląska upowszechniły się nauki Lutra, średniowieczna świątynia zaczęła służyć protestantom. W tym czasie Rudno stanowiło samodzielną parafię, która obejmowała okoliczne miejscowości, w tym też niewielką wówczas Nową Sól.
Gotycki kościół, wzniesiony w XIV w., na miejscu wzmiankowanej w 1284 kaplicy szpitalnej św. Wawrzyńca, zrujnowany w dobie reformacji, odbudowany w XVII w., został w latach 1847 – 1849 z fundacji księżnej Doroty Talleyrand przebudowany w stylu neogotyckim, wg proj. Leonarda Dorst Schatzberga. Opuszczony od 1945, w latach 1981–1984 poddany
Powstał w 1604 w wyniku przebudowy, przez Hansa Granza, dwóch kamienic przylegających do murów miejskich. Przy odbudowie po pożarze w 1685 zaadaptowano wieżę bramy Polskiej na dzwonnicę. W 1720 i 1773 r. dostawione zostały przybudówki – południowa i wschodnia. Po 1945 budowla użytkowana była jako magazyn. Jest murowany z cegły
W 1378 Rokitno weszło w skład dóbr cysterskiego klasztoru w Bledzewie. W 1677 opat Kazimierz Jan Opaliński założył tutaj prepozyturę. W 1742 opat Józef Michał Gorczyński rozpoczął budowę kościoła, jako architektonicznej oprawy szesnastowiecznego obrazu Matki Boskiej. Budowę świątyni, zaprojektowanej przez Karola Martina Frantza kontynuowali do 1756 następcy Gorczyńskiego – Maciej
Zbudowany w 2. poł. XIII w., zachował się w pierwotnym kształcie. Nieznacznych przeróbek dokonali ewangelicy, gdy kościół był w ich posiadaniu (od 1528 do 1668), poszerzając okna i wprowadzając do wnętrza empory. Od 1945 przez kilka lat stał opuszczony. Gotycka świątynie jest orientowana, murowana z kamienia i rudy darniowej, jednonawowa
Wzniesiony w poł. XIII w., jako kamienny, jednonawowy z zamkniętym prostokątnie prezbiterium, w XIV w. otrzymał wieżę, a w latach 1416–1426 został poszerzony na południe i ukształtowany w układzie halowym. W XVII w. do naw bocznych dobudowano kaplice i kruchtę. Gotycka, orientowana świątynia jest murowana z kamienia i cegły, halowa,
