Na poł. XIII w. datowane są pozostałości pierwotnego kamiennego kościoła widoczne w szczytowych elewacjach prezbiterium i nawy głównej. Obecne rozmiary kościół otrzymał przy odbudowie po pożarze w 1339 i w rezultacie prac prowadzonych w 1 poł. XV w. Ok. 1460 dostawiona została zakrystia z książęcą emporą oraz ufundowana przez księcia
Późnoromański kościół powstał ok. poł. XIII w. Przy odbudowie po pożarze w 1803 obniżono dachy i poszerzono okna nawy. W 1997 ogień ponownie zniszczył świątynię, którą po kilku latach odbudowano. Od XVI w. do 1945 był w rękach ewangelików. Jest budowlą orientowaną, murowaną z granitu ciosanego, jednonawową, z prostokątnym w
Wzniesiony w ok. 1840, jako zbór ewangelicki, jest budowlą późnoklasycystyczną, zorientowaną na północ, murowaną, salową na planie prostokąta, z wieżą od strony południowej, nakrytą dachem dwuspadowym. Wnętrze, opięte emporami, ma wyposażenie z czasu budowy kościoła.
Z uwagi na zły stan techniczny dawnej kaplicy staroluterańskiej, wzniesionej w 1866 roku, oraz znaczny wzrost liczby wiernych, podjęto działania zmierzające do budowy nowej świątyni. W 1909 roku wykupiono parcelę należącą do mistrza murarskiego C. Mühle. Dnia 22 sierpnia 1909 roku położono kamień węgielny pod budowę kościoła. W uroczystościach brali udział przedstawiciele władz miejskich, duchowni i mieszkańcy miasta. Zachowały się dwa projekty tego kościoła, z których jeden podpisany przez E. Schulze znajduje się
Zespół poklasztorny augustianów (pl. Klasztorny 2) Opactwo augustianów, przeniesione przez księcia Przemka z Nowogrodu Bobrzańskiego, istniało w Żaganiu od 1284 do kasaty w 1810, spełniając doniosłą funkcję cywilizacyjną i kulturową na terenie księstwa. Mimo wielokrotnych zniszczeń powodowanych wojnami i pożarami, klasztor odbudowywany był i powiększany w okresie gotyku, renesansu i baroku. Architektonicznymi członami
Wzniesiony w 1474 r., być może na miejscu kościoła wzmiankowanego w 1232 r., był przebudowany w kon. XV w. (sklepienia naw) i po zniszczeniach spowodowanych najazdem wojsk niemieckich w 1520 r. Przesklepione wówczas prezbiterium otrzymało w 1545 r. bogaty renesansowy wystrój malarski z fundacji Wawrzyńca Myszkowskiego, starosty międzyrzeckiego. Zasłonięta warstwami wtórnej pobiały polichromia, odkryta została w 2009 r. Dokonana w XIX w. odnowa wnętrza zaznaczyła się wprowadzeniem elementów neogotyckich. Renowację wnętrza przeprowadzono
Pierwotnie był to klasztor bernardynów, wzniesiony w 1456 w konstrukcji szkieletowej. W okresie reformacji, w 1552 bernardyni opuścili miasto, a sześć lat później pożar zniszczył klasztor. W 1629 zakonnicy wrócili i wspomagani przez starostę Mikołaja Tarnowieckiego zbudowali murowany klasztor i kościół wg proj. Krzysztofa Bonadury. Ok. 1730 założono zewnętrzny dziedziniec z krużgankami i kaplicą Świętego Krzyża. W 1745 do kościoła dostawiono wieżę, zaprojektowaną przez Józefa Steinerta z Leszna. Uszkodzony pożarem
Zakon joannitów założony został ok. 1130 roku jako zakon krzyżowy, wywodzący się z bractwa przy szpitalu św. Jana Chrzciciela w Jerozolimie, którego początki sięgały 1070 roku. Celem działalności zgromadzenia była walka z niewiernymi i opieka nad pielgrzymami. Po zdobyciu Jerozolimy przez niewiernych, joannici przenieśli się na Cypr, a następnie na Rodos, gdzie utworzyli własne, suwerenne państwo. W 1530 roku osiedli na Malcie. Posiadali też posiadłości we wszystkich państwach europejskich, zorganizowane w
Pierwszy kościół w Gralewie wybudowano w okresie kolonizacji askańskiej na przełomie XIII i XIV wieku. Wielokrotnie remontowany i modernizowany, został rozebrany na początku XVIII wieku. W jego miejscu wybudowano obecnie istniejącą świątynię, pozostającą do czasów ostatniej wojny światowej pod patronatem dworskim i pełniącą funkcje zwierzchnie w stosunku do kościoła w
Kościół pw. św. Stanisława Biskupa w Żelechowie gm. Łagów Lubuski, pow. świebodziński Żelechów położony jest na południowy-wschód od Łagowa Lubuskiego, w pobliżu drogi krajowej prowadzącej przez Świebodzin. Założona na planie owalnicowym wieś zachowała czytelność układu do dzisiaj. Świątynia wzniesiona została w północnej części wsi, po przeciwnej stronie założenia pałacowo-folwarcznego
