Pochodzący z XIV wieku, niegdyś w całości drewniany kościół o konstrukcji wieńcowej, prezentował typ gotyckiego, wiejskiego, śląskiego kościoła drewnianego o dwukalenicowym dachu, prosto zamkniętym prezbiterium i wieży. Do dziś można podziwiać pozostałości najstarszej świątyni, w postaci wykonanej z drewnianych bali ściany wschodniej prezbiterium mieszczącej niezwykle ciekawe, charakterystyczne okno szczelinowe wycięte
Kosieczyńska świątynia prezentuje typ jednonawowego, wiejskiego kościółka wzniesionego na rzucie prostokąta, z prosto zamkniętym prezbiterium od strony wschodniej, przedłużonym zakrystią, z drewnianą wieżą od zachodu i jednoprzestrzennym wnętrzem przekrytym drewnianym sklepieniem pozornym. Wzniesiony w całości z drewna obiekt stanowi rzadki przykład wczesnej architektury drewnianej o unikatowej, zachowanej w oryginalnym
Według legendy kościół miał powstać z fundacji Bolesława Krzywoustego już w 1125 roku. Pierwsza wzmianka pochodzi jednak dopiero z 1273 roku. Ślady trzynastowiecznej świątyni przetrwały fragmentarycznie w zachodniej elewacji kościoła w obrysie muru kamiennego. Za czasów panowania Henryka V, w połowie XIV wieku, kościół został przebudowany. Na przełomie XV-XVI wieku
Podobnie jak w wielu innych miastach łużyckich kościół usytuowany jest na rynku. Późnoromańska bazylika z kostki granitowej stała tutaj już od połowy XIII wieku. Z tamtego czasu pochodzą fragmenty murów południowej nawy oraz dolna część szerokiej wieży z granitowym, uformowanym uskokowo portalem, do połowy pogrążonym w gruncie narosłego w ciągu
Pierwsze wzmianki o kościele w Ośnie Lub. pochodzą z 1298 r., gdzie wspomina się o jego fundacji oraz z 1350 r. – o fundacji ołtarza św. Piotra. Na przełomie XV i XVI w. kościół został rozbudowany. W 1532 r. zawaliło się sklepienie przy organach, które w następnym roku zostało odbudowane
Pierwsze pośrednie wzmianki o istnieniu kościoła w Skwierzynie pochodzą z 1328 r. Była to zapewne budowla drewniana, która spłonęła w jednym z pożarów, a na jej miejscu pod koniec XV w. postawiono murowaną, późnogotycką. Kościół parafialny p. w. św. Mikołaja stanął we wschodniej części rynku. W 1540 r. przekazany został
W centrum miasta przy rynku targowym usytuowany jest kościół, o którym wspomina się już w końcu XIII w. Obecna świątynia jest trójnawową budowlą gotycką, z kamienno-ceglaną, kwadratową wieżą. Kościół jest zorientowany na osi W-E. Pierwotnie była to budowla bazylikowa, wzniesiona z cegły na kamiennym fundamencie. Kościół otoczony był cmentarzem. Prawdopodobnie
Po zniszczeniach spowodowanych skutkami ostatniej wojny z historycznego miasta Sulęcina pozostał średniowieczny układ urbanistyczny wraz z odcinkami murów miejskich. Z dawnej zabudowy można zobaczyć kamieniczki z 1 poł. XIX w. w pierzei ulicy Czarnieckiego oraz zabytkową bryłę kościoła parafialnego p.w. św. Mikołaja. Jest to budowla orientowana, jednonawowa, salowa, z drewnianymi
Najważniejszy zabytek architektoniczny ziemi świebodzińskiej, kościół farny, zlokalizowany jest poza rynkiem, w pobliżu murów miejskich, w północnym sektorze lokacyjnego założenia miasta Świebodzina. Pierwsza wzmianka o świebodzińskim kościele p.w. św. Piotra i Pawła, pochodzi z 1311 roku. Pierwotnie był to najprawdopodobniej niewielki obiekt drewniany. W poł. lub u schyłku XV wieku
Uroczyste poświęcenie świątyni nastąpiło dnia 15 grudnia 1748 roku. Barokową budowlę wzniesiono w konstrukcji ryglowej na rzucie centralnym. Już wówczas przewidziano wzniesienie wieży, którą zrealizowano ostatecznie w 1828 r. jako murowaną w nowym stylu klasycystycznym. Po II wojnie światowej zbór ewangelicki przejęli katolicy. Kościół jest budowlą orientowaną, z częścią prezbiterialną
