W 1295 Słońsk jest wzmiankowany, jako osada rybacka, a w 1345, jako miasteczko (oppidum). Od 1426 należał do joannitów. Pełne prawa miejskie Słońsk uzyskał w 1808, by utracić je w 1945. W planie miejscowości zachował się zarys pierwotnej osady rybackiej w charakterystycznym, wrzecionowatym układzie dwu ulic oraz przyległego do niej
Lokowana zapewne przez księcia Konrada I głogowskiego, Sława wzmiankowana jest w 1312, jako siedziba okręgu. W 1468 książę Henryk XI sprzedał miasto Melchiorowi Rechenbergowi. Od 1664 do 1887 było w posiadaniu rodziny von Barwitz. Położona nad dużym jeziorem, przy skrzyżowaniu lokalnych traktów Sława była ośrodkiem wymiany handlowej dla okolicy. Rozwinął
Osadę targową powstałą w XII w. obok przeprawy przez Wartę dwóch szlaków handlowych, z Wrocławia i Poznania do Szczecina, przed 1295 zreformował Przemysław II, lokując ją na prawie polskim. Otrzymane w 1306 przywileje na wzór magdeburskich potwierdził Władysław Jagiełło po pożarze miasta w 1400. Średniowieczne założenie owalnego kształtu, z regularną
Początek miastu dała osada targowa przeniesiona w zaraniu XIII w. z pobliskiego Połęcka, gdzie funkcjonowała przy tamtejszym grodzie. Nowa lokalizacja przy skrzyżowaniu szlaków handlowych, obok przeprawy przez dolinę rzeki Ilanki, przyspieszyła rozwój osady, przekształconej w końcu XIII w. w miasto lokacyjne, nazwane w dokumencie z 1329 „Nowym Rzepinem”. Lokacyjne założenie
Miasteczko położone jest przy starym trakcie z Poznania do Lubusza, między jeziorami Szarcz i Miejskim. Na półwyspie jeziora Miejskiego istniał w XI–XII w. gród strzegący traktu. Wyrosła przy grodzie osada, wzmiankowana w 1259, została w 1296 siedzibą archidiakonatu. Będąc własnością biskupstwa poznańskiego, prawa miejskie otrzymał Pszczew w 2. poł. XIV
Położony nad Nysą Łużycką przy przeprawie ważnego w średniowieczu traktu solnego, Przewóz przeszedł kolejne etapy rozwoju, od grodu strzegącego przeprawy, powstałej przy nim osady targowej, do racjonalnie rozplanowanego miasta lokowanego w 2. poł. XIII w. z inspiracji książąt głogowskich, Konrada I lub Henryka III. W XIV–XV w. Przewóz podlegał okresowo
Wzmiankowany w 1313, jako miasto Otin, powstał zapewne znacznie wcześniej z inspiracji książąt głogowskich. W 2. poł. XIV w. Otyń stał się własnością rycerską, a następnie, w latach 1645–1776 klasztoru jezuitów. Gospodarka miejska opierała się na rolnictwie i rzemiośle, świadczonym na rzecz okolicznych wsi i dworu a później klasztoru. Znaczenie
Zalążkiem Ośna był targ, powstały w XII w. przy szlaku handlowym z Lubusza do Poznania. Wzmiankowane w 1252, jako miasto, Ośno lokowane było przed 1233 przez biskupa lubuskiego Wawrzyńca, a w pocz. XIV w. powiększone o teren osady targowej i obdarzone prawem magdeburskim. W 1401 biskupie uprzednio miasto przeszło we
Miejscowość o nazwie Sarnowo przekazał Henryk Brodaty klasztorowi cysterek w Trzebnicy. W 1246 Przemysław I nadał jej prawa miejskie, potwierdzone w 1262 przez Przemysława Pobożnego. W XV w. przyjęła się inna nazwa miasteczka – Ołobok, od płynącej tutaj rzeki. Położenie na uboczu głównych traktów oraz bliskość Świebodzina sprawiły, że Ołobok
W 1202 Nowogród wymieniony został, jako jedna z granicznych kasztelanii Śląska. W 1217 Henryk Brodaty ufundował tu klasztor augustianów. Jemu też zapewne należy przypisać lokację przestrzenną Nowogrodu. Ok. poł. XIII w. ujawniła się stagnacja gospodarcza miasta, czego powodem była zmiana przebiegu tranzytowego szlaku handlowego na odcinku Kożuchów – Krosno Odrzańskie.
