Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków dawny kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki kościoła filialnego pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Brzeźnie. Świątynię, o cechach stylistycznych neogotyku, wzniesiona w 1867 r. Kościół w Brzeźnie to budowla wzniesiona na kamiennej podmurówce, w konstrukcji ryglowej, o wypełnieniu cegłą. Jest ona orientowana na planie wydłużonego prostokąta z wyodrębnionym, wielobocznym prezbiterium. Korpus nakrywa dach dwuspadowy, a niższe prezbiterium – wielospadowy. O wyrazie architektonicznym elewacji decyduje regularny układ słupów i rygli, z krzyżującymi się w narożach zastrzałami i ostrołucznie zamknięte pola w szczytach oraz otwory okienne, w obrębie których wprowadzono jedno lub kilka ostrołucznie zamkniętych okien. Wnętrze świątyni nakryte stropem belkowym na podciągach, otwiera się łukiem tęczowym w formie łuku Tudorów na prezbiterium, które posiada również strop belkowy oparty na konstrukcji nawiązującej do żeber ceramicznych. W obrębie kościoła
z historycznego wystroju i wyposażenia zachowały się empory wzdłuż ścian zachodniej, północnej i południowej, ławki, stolarka drzwiowa zewnętrzna i wewnętrzna wraz z zawiasami, okuciami i klamkami. Wypełnienia okien stanowią witraże o skromnej dekoracji geometrycznej. Kościół w Brzeźnie jest przykładem neogotyckiej budowli sakralnej, zachowanej w oryginalnym stanie wraz z historycznym ustrojem budowlanym i elementami wystroju architektonicznego. Na uwagę zasługują podobieństwa formalne i materiałowo-technologiczne do dawnego kościoła ewangelickiego, obecnie rzymskokatolickiego kościoła filialnego pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Okszy w gminie Witnica, wybudowanego w latach 1862-1863. Dlatego też kościół w Brzeźnie może być przedmiotem szczegółowych badań z zakresu historii architektury sakralnej w regionie.
Menu