Został zbudowany ok. 1925, na zrębach budowli z XIX w. Jest murowany, na planie prostokąta, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym. Oś fasady zaakcentowana została pozornym ryzalitem z loggią, zwieńczonym szczytem. Elewacje zdobione są sztukatorską dekoracją z motywem kiści winogron, ptaków i kwiatów.
Zbudowany w XV w., został w 1. poł. XVI w. przekształcony we wnętrzu, a w 1876 gruntownie przebudowany w duchu neogotyku. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zachowanym w pierwotnej formie, zamkniętym trójbocznie, oskarpowanym prezbiterium, zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu. Nad prezbiterium
Rozpoczął się remont dachu i wieży kościoła filialnego pw. św. Józefa w miejscowości Glińsk, który wpisany jest do rejestru zabytków nieruchomych pod nr L-227/A. Pochodząca najprawdopodobniej z 2 połowy XVI wieku partia prezbiterialna oraz dolna kondygnacja wieży wzniesione zostały z kamienia i cegły. Pozostała część świątyni podczas przeprowadzonej w roku
Wieś Glińsk położona jest na wschód od drogi prowadzącej ze Świebodzina do Międzyrzecza. Pałac zlokalizowany jest w centrum miejscowości. Obecnie ma tu swoją siedzibę Dom Pomocy Społecznej. Historia miejscowości sięga średniowiecza. Najstarszy dokument potwierdzający istnienie wsi pochodzi z 1236 r., kiedy to Glińsk był własnością komesa Dzierżykraja. Jeszcze w 1296
