Związany pierwotnie z folwarkiem był siedzibą zarządców majątku. Klasycystyczny, zbudowany w kon. XVIII w., jest murowany, na planie prostokąta z pozornym ryzalitem od strony południowej, dwutraktowy, parterowy, nakryty dachem mansardowym. Trzyosiowy pseudoryzalit na osi fasady, w części środkowej ma formę półowalną.
Gotycki kościół wzniesiony ok. poł XIV w., na zrębach starszej świątyni, w XV w. powiększony został o kaplicę, a w 1879 gruntownie przekształcony w stylu neogotyckim i rozbudowany o wieżę. Od czasu reformacji do 1945 należał do ewangelików. Jest orientowany, murowany z cegły przy użyciu granitu ciosanego, trójnawowy, z prostokątnym
Początek miastu dała osada targowa przeniesiona w zaraniu XIII w. z pobliskiego Połęcka, gdzie funkcjonowała przy tamtejszym grodzie. Nowa lokalizacja przy skrzyżowaniu szlaków handlowych, obok przeprawy przez dolinę rzeki Ilanki, przyspieszyła rozwój osady, przekształconej w końcu XIII w. w miasto lokacyjne, nazwane w dokumencie z 1329 „Nowym Rzepinem”. Lokacyjne założenie
Rzepin (niem. Reppen) położony jest na północno-zachodnim skraju Puszczy Rzepińskiej, po północnej stronie drogi krajowej nr 2 Warszawa-Słubice. Czytelny, średniowieczny układ urbanistyczny od wschodu posiadał naturalną granicę, przebiegającej południkowo rzeczki Ilanki. Z pozostałych stron otoczony został potrójnym pasem wałów z dwiema fosami, które w XVIII wieku zasypano i założono ogrody.
