Białków – Pałac

Pałac wraz z ogrodem zajmują parcelę w północnej części wsi, w pobliżu drogi przebiegają­cej z Cybinki do Rąpic. Od frontu posiadłość wygrodzona jest ogrodzeniem z główną bra­mą wjazdową, umieszczoną pomiędzy dwoma masywnymi filarami, zwieńczonymi kula­mi. Do dworu, zlokalizowanego w centrum ogrodu, wiedzie aleja dojazdowa. W skład ze­społu wchodzi także XIX-wieczny folwark.

Klasycystyczny dwór wzniesiony został z fundacji Friedricha Bogislava von Tauenstein, ówczesnego właściciela dóbr we wsi Białków. Przedsięwzięcie związane z budową i wystro­jem wnętrza, realizował mistrz murarski Johann Carl Scholtz z Liebthal. Pierwsza faza bu­dowy budynku przypada na ok. 1781 rok. Budynek ten, według opisu z epoki „był na 110 stóp długi, 45 stóp szeroki oraz 24 stopy wysoki”. W latach 40. XIX wieku. dokonano jego rozbudowy o wieloboczny ryzalit od strony elewacji tylnej oraz dostawiono oranże­rie przy elewacji bocznej – południowej. W tym samym czasie częściowo zmieniono układ pomieszczeń. Murowana i zwarta bryła o dwóch kondygnacjach, założona została na rzu­cie prostokąta, z wysuniętym na osi elewacji tylnej pięciobocznym ryzalitem i parterową przybudówką o funkcji oranżerii, usytuowaną od strony południowej. Budynek nakryty jest czterospadowym dachem, krytym dachówką karpiówką układaną w koronkę. Fasada budynku jest dwunastoosiowa z osią centralną w formie pseudoryzalitu zaakcentowane­go opaską międzykondygnacyjną i dwoma lizenami, ujmującymi wejście główne na par­terze. Elewacja tylna zakomponowana została jako jedenastoosiowa. Pierwotnie narożniki budynku zdobiło pseudoboniowanie. Podziały horyzontalne elewacji tworzą gzyms kordo­nowy i gzyms koronujący. Elewacja boczna – północna w parterze jest trzyosiowa o takim samym podziale horyzontalnym jak elewacje podłużne, zaś elewacja boczna – południo­wa w parterze zabudowana została szklaną oranżerią, natomiast w górnej kondygnacji jest trzyosiowa. W pierwszej fazie budowy (lata 80. XVIII wieku) rozplanowanie wnętrza dwo­ru było dwutraktowe z obszerną, centralnie usytuowaną sienią oraz reprezentacyjną klatką schodową. W latach 40. XIX wieku częściowo przekształcono układ wnętrza.

Po 1945 roku dwór przeszedł na własność Skarbu Państwa, pełniąc początkowo funkcję magazynu PGR w Cybince. W latach 1967-1972 przeprowadzono modernizację i remont obiektu z adaptacją na szkołę. Funkcja ta została utrzymana do dnia dzisiejszego.