Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Konradowo – Pałac i folwark

Pałac w Konradowie wraz z folwarkiem usytuowany został w centrum wsi o planie uli­cówki. Podobnie jak wiele innych kompleksów dworskich, zespół konradowski składał się pierwotnie z trzech głównych części: rezydencjonalnej, którą tworzył pałac wraz z parkiem, gospodarczej w formie rozległego dziedzińca z budynkami oraz kolonii mieszkalnej. Pałac został zwrócony elewacją frontową w stronę głównej drogi prowadzącej przez wieś. Obec­nie budowla pełni funkcję mieszkalną.

Ubóstwo źródeł utrudnia rozpoznanie historii wsi oraz majątku. Wiadomo, że w 1813 roku dobra konradowskie przejął w posiadanie Ulrich Knauer, który według odnotowanej później opinii dobrze nimi zarządzał, podobnie jak nieznany z imienia jego poprzednik. Obecne założenie powstało pod koniec XIX wieku i jest łączone z nazwiskiem potomka Ulricha – Hermana Knauera. Folwark konradowski liczył wówczas 172,17 ha powierzchni i przynosił znaczne dochody. Późniejsze wiadomości na temat majątku są jeszcze bardziej skąpe. Wiemy, że w latach od 1935 do 1941 roku ich właścicielem był niejaki Robert Wei-mar urodzony w 1882 roku, a zmarły w 1941. Nazwisk dalszych gospodarzy nie znamy.

Pałac w Konradowie założony został na rzucie zbliżonym do litery H, z silnie wysuniętym niskim ryzalitem od elewacji tylnej. Zróżnicowaną gabarytowo bryłę pałacu tworzą: trzy­kondygnacyjne skrzydło środkowe z dwuspadowym dachem, piętrowe skrzydła boczne na­kryte czterospadowymi płaskimi dachami oraz parterowy ryzalit z tarasem. Wszystkie czło­ny są podpiwniczone. Elewacje o symetrycznym rozstawie, w poziomie podzielone są wą­skimi gzymsami nad cokołem i nad drugą kondygnacją. Elementami układu wertykalnego są osie okien i narożne boniowania. Fasada, w pięcioosiowej partii środkowej zaakcentowa­na została trzyosiowym pseudoryzalitem zwieńczonym trójkątnym szczytem. Umieszczone na osi wejście, zamknięte półkoliście, ujęte zostało portalem w postaci pilastrów podtrzy­mujących trójkątny przyczółek. Dwuosiowe ściany skrzydeł bocznych stwarzają wrażenie ryzalitów. Elewacja tylna zakomponowana została podobnie jak fasada. Wszystkie otwo­ry okienne w parterze zamknięto półkoliście i flankowano obramieniem w postaci lizen podtrzymujących archiwoltę łuku. Prostokątne okna piętra i kwadratowe poddasza, ujęto w proste obramienia. Układ wewnętrzny skrzydła środkowego jest dwutraktowy, a w skrzydłach bocznych jednotraktowy.

Bryłą, artykulacją architektury oraz układem przestrzennym pałac stanowi echo renesan­sowych rezydencji włoskich, do których odwołał się twórca konradowskiego założenia. Dodatkowo wprowadzono od strony fasady portal z arkadowo ukształtowanym otworem wejściowym, nad którym umieszczono trójkątny tympanom wsparty na pilastrach – mo­tyw popularny w nowożytnych pałacach. Należy jednak pamiętać, że posługiwano się naj­prawdopodobniej włoskimi wzorcami renesansowymi przekształconymi już zapewne przez dziewiętnastowiecznych artystów Italii. Jest to więc nawiązanie nie bezpośrednie, lecz po­przez późniejsze interpretacje stylów nowożytnych.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content