Miasto powstało przy ważnym szlaku komunikacyjnym z Wrocławia do Krosna Odrzańskiego i dalej do Szczecina. Początek dała osada targowa (XII w.), a dalszy rozwój utworzenie kasztelanii oraz lokacja przestrzenna (1253 miasto obwarowane) i prawna (ok. 1270). Podstawą gospodarki miejskiej był handel, nie tylko lokalny oraz rzemiosło, zwłaszcza kuśnierstwo, rymarstwo i białoskórnictwo, a od XIV w. sukiennictwo. O dobrej kondycji gospodarczej miasta w średniowieczu świadczą ówczesne inwestycje – budowa i powiększenie kościoła parafialnego, murów obronnych, ratusza. W 2 poł. XIV w. Kożuchów stał się siedzibą książąt głogowsko-żagańskich – Henryka VIII, Henryka IX i Henryka XI. Okresy pomyślności przerywane były kataklizmami – pożarami (najgroźniejsze w 1488, 1764), epidemiami i wojnami – szczególnie sukcesyjną o księstwo głogowskie (1477–1488) i trzydziestoletnią. Wraz z włączeniem Śląska do Prus zaczął się upadek rzemiosła. W czasie industrializacji powstało kilka fabryk ale nie rozwinęły się one w większe zakłady, co zaważyło na słabym rozwoju przestrzennym miasta w XIX–XX w. Nieduża dzielnica w typie miasta ogrodu powstała w 30. latach XX w. W 1945 Kożuchów poniósł znaczne straty w zabudowie, ciągle nie odtworzonej w pełni. Mimo tego uszczerbku należy do ośrodków cennych kulturowo, z zachowanym rozplanowaniem z XIII w., średniowiecznymi obwarowaniami i dobrej klasy zabytkami architektury.
Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej
Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378
