Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Łęgowo – Pałac

Pochodzący z ostatniej ćwierci XIX wieku pałac w Łęgowie założony został w obrębie roz­ległego terenu dawnego folwarku, w północno-wschodniej części wsi. Przed pałacem roz­pościera się park. Za budynkiem pałacu, wokół wielkiego dziedzińca, rozlokowano bu­dynki gospodarcze. Po stronie zachodniej dziedzińca rozplanowano tzw. małe podwórze, a po stronie wschodniej parku ogrody i sad. Założenie graniczyło bezpośrednio z terenem kościelnym. Obecnie pałac jest nieużytkowany, natomiast budynki folwarczne pełnią rolę mieszkalną i gospodarczą.

Wieś Łęgowo, której początki nie są dotąd rozpoznane, na przełomie XVII i XVIII wieku była w rękach rodziny von Knobelsdorff – właścicieli szeregu pobliskich majątków, m.in. w Bukowie, Mozowie i Okuninie. W 2. poł. XVIII wieku, około roku 1761, miejscowość przeszła w ręce rodziny von Schenkendorff, by ponownie zmienić właściciela na początku XIX wieku i przejść we władanie rodu von Unruh. Do ich majątku należały także nieistnie­jące już dzisiaj dwa mniejsze folwarki – Wądół (niem. Blumenthal, Runenthal) oraz Wy­gon (niem. Neu-Vorwerk). Sam pałac w Łęgowie powstał najprawdopodobniej z inicjaty­wy Hansa Wilhelma zu Unruhe-Bomst, z którym majątek jest łączony około roku 1885. Jednakże należy pamiętać, że wówczas jako właścicieli tego majątku wspomina się również ród von Sydow, władający pobliskim Kalskiem.

Pałac w Łęgowie wzniesiono na planie prostokąta w układzie trzytraktowym, ze znacznie wyróżniającym się na rzucie segmentem klatki schodowej od strony zachodniej oraz ry­zalitami od strony elewacji północnej i południowej. Przez całość budynku, pośrodku za­łożenia, wzdłuż dłuższej osi, przebiega korytarz. Zróżnicowaną gabarytowo bryłę pałacu, oprócz podstawowego trzonu, tworzą przyległe człony ryzalitów. Każdy z elementów prze­kryty został dachem dwuspadowym.

Fasadzie nadano monumentalny wyraz. Wejście zaakcentowane zostało ryzalitem zwień­czonym w formie trójkąta i poprzedzonym gankiem. Analogicznie potraktowano elewa­cję od strony parku, gdzie dodatkowo w zwieńczeniu tympanonu oraz w jego narożnikach umieszczono antefiksy, nawiązując tym samym do rozwiązań starożytnych. W ryzalicie tym umieszczono także ceramiczny kartusz herbowy. Pionowe akcenty elewacji północnej i południowej, uzyskane przez ryzality, zostały przeciwstawione silnym podziałom hory­zontalnym w postaci gzymsów międzykondygnacyjnych. Wszystkie elewacje artykułowa­ne są rytmem regularnie rozstawionych otworów okiennych, zamkniętych prosto bądź łu­kiem pełnym – jak to ma miejsce w przypadku wykusza elewacji południowej.

Po II wojnie światowej folwark w Łęgowie został rozparcelowany pomiędzy ludność na­pływającą na tutejsze ziemie ze Wschodu, ale większość gruntów przejęło PGR z Bukowa. W pałacu mieścił się Państwowy Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Obiekt poddawany był remontom bieżącym. W 1988 roku przeprowadzono ostatni duży remont adaptując strych na pomieszczenia mieszkalne. Wkrótce w obiekcie wybuchł pożar, po którym zachowały się tylko gołe mury. Stan taki istnieje do dziś.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content