Zbudowany został w 2 poł. XIV w., powiększony o prezbiterium i zakrystię w XV w. Wieża, wzniesiona na miejscu drewnianej, pochodzi z 1882. W 1964 zbudowano łącznik między kościołem a wolno stającą wieżą, a w 1971 w nawie głównej i w prezbiterium założono sklepienia w miejsce kolebkowych pułapów. Od XVI w. do 1945 budowla była w posiadaniu ewangelików. Kościół jest orientowany, murowany z cegły, na planie trójnawowej pseudobazyliki z poligonalnie zamkniętym prezbiterium, zakrystią od północy i wieżą od zachodu, oskarpowany. Wnętrza przekryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, w nawach bocznych oryginalnymi. Zachowały się gotyckie ostrołuczne portale i okna. Z wyposażenia najcenniejsze są: barokowy ołtarz z kon. XVII w., gotyckie figury świętych Katarzyny i Barbary.
