Wieś Myszęcin położona jest niespełna 10 km od Świebodzina w kierunku Poznania, po północnej stronie głównej trasy Świecko-Poznań. Zespół pałacowo-parkowy zajmuje południowo-wschodnią część wsi.
Własność wsi Myszęcin udokumentowana jest od 1465 roku, kiedy to należała do Hannusza Logi, a w trzydzieści lat później do Kaspra, Łukasza i Jana, przypuszczalnie potomków Ericha von Lessen, komendanta zamku świebodzińskiego, którzy posiadali także Wilkowo i Mostki. Prawdopodobne jest, że już za czasów najsłynniejszego starosty świebodzińskiego Maksymiliana von Knobelsdorff (1540-1609) dobra ziemskie w Myszęcinie były we władaniu rodu von Knobelsdorff, jednak jest to potwierdzone dokumentami dopiero za czasów jego syna Johana Georga (urzędującego na zamku świebodzińskim w latach 1614-1637). Następnym właścicielem jest jego syn i kolejny komendant zamku świebodzińskiego w latach 1637-1674, Caspar Sigismund. W początku XVIII wieku dobra tutejsze nabywają Szlichtyngowie z Rzeczycy (Caspar Alexander Ernst z Myszęcina). W XVIII wieku ma tu swe posiadłości także ród von Troschke. Z tego czasu pochodzi barokowy spichlerz zlokalizowany w sąsiedztwie pałacu. Przyjmuje się, że w końcu tego stulecia w południowo-zachodniej części wsi założono park. Należy w związku z tym przypuszczać, że już wtedy istniała siedziba właścicieli. Na początku XIX wieku von Szlichtyngowie sprzedali dobra w Myszęcinie. W roku 1842 Myszęcin zakupił zamieszkujący dotąd okolice Słubic dr Paul Ernest Jablonsky, przeprowadzając się tu w roku 1847. Najprawdopodobniej w tym czasie z jego inicjatywy powstała lub została przebudowana istniejąca tu obecnie rezydencja. Nastąpiło też nowe zagospodarowanie parku. Neoklasycystyczny pałac, który w literaturze datowany jest na połowę XIX wieku, na przełomie XIX i XX wieku został rozbudowany o parterowe dobudówki. Po II wojnie światowej zespół pałacowo-parkowy wraz z folwarkiem przeszedł na własność Skarbu Państwa. Początkowo działała tu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, a od lat 60. PGR, wykorzystując pałac na pomieszczenia mieszkalne i biurowe. W latach 1968 i 1975 przeprowadzono – zakrojone na szeroką skalę – prace remontowo-adaptacyjne, których wynikiem była m.in. likwidacja ganku zdobiącego wejście główne i osłaniającego frontowe schody, likwidacja części detalu architektonicznego elewacji w postaci obramień okien, boniowania, przebudowa ozdobnego ogrodzenie i usunięcie wiekowych drzew ocieniających fronton obiektu, które widoczne są jeszcze na zdjęciach z połowy lat 60. XX wieku. Nie przetrwały też żadne elementy wystroju i wyposażenia wnętrza. Obecnie pałac wraz z parkiem i folwarkiem, po sprzedaży na początku XXI wieku przez zarządzającą nim od 1993 roku Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, znajduje się w rękach prywatnych. Na terenie zespołu trwają prace rewaloryzacyjne.
Zespół pałacowy w Myszęcinie składa się zajmującego jego wschodnią część parku, późnoklasycystycznego pałacu, trzech podwórzy gospodarczych, z których zachodnie mieści barokowy spichlerz i duży staw oraz kolonii domów mieszkalnych. Zlokalizowany w centrum założenia pałac jest budowlą murowaną, założoną na planie prostokąta o wysuniętych na osiach dłuższych boków ryzalitach. Do krótszych boków przylegają prostokątne przybudówki. Dwukondygnacyjną bryłę ustawioną na wysokim podpiwniczeniu, nakrywa kleszczowo-płatwiowa więźba dwuspadowego dachu, krytego dachówką karpiówką. Parterowa przybudówka północna i dwukondygnacyjna przybudówka południowa, nakryte są dachami dwuspadowymi. Tynkowane elewacje o regularnie rozmieszczonych, prostokątnych oknach ozdobiono rytmicznie skromnym detalem architektonicznym w postaci pilastrów, lizen i gzymsów. Centralne, trzyosiowe ryzality elewacji frontowej i ogrodowej, zamknięte trójkątnymi naczółkami z oculusem, mieszczą wejścia główne do pałacu.
Własność wsi Myszęcin udokumentowana jest od 1465 roku, kiedy to należała do Hannusza Logi, a w trzydzieści lat później do Kaspra, Łukasza i Jana, przypuszczalnie potomków Ericha von Lessen, komendanta zamku świebodzińskiego, którzy posiadali także Wilkowo i Mostki. Prawdopodobne jest, że już za czasów najsłynniejszego starosty świebodzińskiego Maksymiliana von Knobelsdorff (1540-1609) dobra ziemskie w Myszęcinie były we władaniu rodu von Knobelsdorff, jednak jest to potwierdzone dokumentami dopiero za czasów jego syna Johana Georga (urzędującego na zamku świebodzińskim w latach 1614-1637). Następnym właścicielem jest jego syn i kolejny komendant zamku świebodzińskiego w latach 1637-1674, Caspar Sigismund. W początku XVIII wieku dobra tutejsze nabywają Szlichtyngowie z Rzeczycy (Caspar Alexander Ernst z Myszęcina). W XVIII wieku ma tu swe posiadłości także ród von Troschke. Z tego czasu pochodzi barokowy spichlerz zlokalizowany w sąsiedztwie pałacu. Przyjmuje się, że w końcu tego stulecia w południowo-zachodniej części wsi założono park. Należy w związku z tym przypuszczać, że już wtedy istniała siedziba właścicieli. Na początku XIX wieku von Szlichtyngowie sprzedali dobra w Myszęcinie. W roku 1842 Myszęcin zakupił zamieszkujący dotąd okolice Słubic dr Paul Ernest Jablonsky, przeprowadzając się tu w roku 1847. Najprawdopodobniej w tym czasie z jego inicjatywy powstała lub została przebudowana istniejąca tu obecnie rezydencja. Nastąpiło też nowe zagospodarowanie parku. Neoklasycystyczny pałac, który w literaturze datowany jest na połowę XIX wieku, na przełomie XIX i XX wieku został rozbudowany o parterowe dobudówki. Po II wojnie światowej zespół pałacowo-parkowy wraz z folwarkiem przeszedł na własność Skarbu Państwa. Początkowo działała tu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, a od lat 60. PGR, wykorzystując pałac na pomieszczenia mieszkalne i biurowe. W latach 1968 i 1975 przeprowadzono – zakrojone na szeroką skalę – prace remontowo-adaptacyjne, których wynikiem była m.in. likwidacja ganku zdobiącego wejście główne i osłaniającego frontowe schody, likwidacja części detalu architektonicznego elewacji w postaci obramień okien, boniowania, przebudowa ozdobnego ogrodzenie i usunięcie wiekowych drzew ocieniających fronton obiektu, które widoczne są jeszcze na zdjęciach z połowy lat 60. XX wieku. Nie przetrwały też żadne elementy wystroju i wyposażenia wnętrza. Obecnie pałac wraz z parkiem i folwarkiem, po sprzedaży na początku XXI wieku przez zarządzającą nim od 1993 roku Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, znajduje się w rękach prywatnych. Na terenie zespołu trwają prace rewaloryzacyjne.
Zespół pałacowy w Myszęcinie składa się zajmującego jego wschodnią część parku, późnoklasycystycznego pałacu, trzech podwórzy gospodarczych, z których zachodnie mieści barokowy spichlerz i duży staw oraz kolonii domów mieszkalnych. Zlokalizowany w centrum założenia pałac jest budowlą murowaną, założoną na planie prostokąta o wysuniętych na osiach dłuższych boków ryzalitach. Do krótszych boków przylegają prostokątne przybudówki. Dwukondygnacyjną bryłę ustawioną na wysokim podpiwniczeniu, nakrywa kleszczowo-płatwiowa więźba dwuspadowego dachu, krytego dachówką karpiówką. Parterowa przybudówka północna i dwukondygnacyjna przybudówka południowa, nakryte są dachami dwuspadowymi. Tynkowane elewacje o regularnie rozmieszczonych, prostokątnych oknach ozdobiono rytmicznie skromnym detalem architektonicznym w postaci pilastrów, lizen i gzymsów. Centralne, trzyosiowe ryzality elewacji frontowej i ogrodowej, zamknięte trójkątnymi naczółkami z oculusem, mieszczą wejścia główne do pałacu.
