Zespół pałacowy w Pomorsku (niem. Pommerzig) założony został w pobliżu kościoła w południowej części wsi. Przed głównym budynkiem rozplanowano dziedziniec. Pozostałe budynki, dawniej stanowiące kompozycyjne zamknięcie całości kompleksu od strony zachodniej, oddzielone są obecnie od pałacu współczesnym ogrodzeniem. W samym pałacu znajduje się dzisiaj szkoła i biblioteka publiczna.
Najprawdopodobniej pierwsza siedziba dworska w Pomorsku powstała w czasach, gdy tutejszym majątkiem władała rodzina von Schmettow, po 1726 roku. Za takim datowaniem przemawia zachowana ikonografia – na jednej z pocztówek wyraźnie widać jeszcze późnobarokowy portal skrzydła południowego, jak też relikty starszych murów tkwiące w obecnym obiekcie. Dzisiejszy wygląd pałac uzyskał w 1870 roku. Kolejna przebudowa, na przełomie XIX/XX wieku nie wpłynęła w istotny sposób na architekturę budowli.
Pałac w Pomorsku założony został na planie prostokąta, do którego krótszych boków dobudowano występujące przed lico korpusu głównego aneksy. Plan wzbogacają reprezentacyjne schody od frontu oraz ulokowana od strony parku drewniana weranda. Rozwinięcie planu uwidacznia się także w zróżnicowaniu bryły pałacu. Korpus główny jest dwukondygnacyjny z wysokim poddaszem, skrzydło południowe w części zachodniej – dwupiętrowe, we wschodniej – parterowe z tarasem, dodatkowo wzbogacone cylindryczną wieżą trzykondygnacyjną. Natomiast skrzydło północne ukształtowano jako parterowe z dachem płaskim w formie tarasu. Fasada budynku (elewacja zachodnia) także zakomponowana została skontrastowanymi elementami w układzie horyzontalnym i wertykalnym. Poziomemu rytmowi uszeregowanych okien, linii cokołu oraz gzymsu kordonowego i wieńczącego, towarzyszą akcenty pionowe wyrażające się w osiach otworów okiennych i zaakcentowaniu partii centralnej szczytem wchodzącym w przestrzeń połaci dachowej. Szczyt ten, o falującym obrysie, odwołuje się do rozwiązań barokowych. Natomiast wieżyczka skrzydła południowego jest wyraźnie ascetyczna w swoim wyrazie i nosi znamiona średniowiecznych wież obronnych. Taka wielowątkowość architektury oraz zróżnicowanie detalu stawia pałac w Pomorsku wyraźnie w nurcie historyzującej lub raczej eklektycznej architektury XIX-wiecznej.
Po wojnie, w latach sześćdziesiątych gruntownie odremontowano częściowo zniszczony pałac i adaptowano na szkołę. Wówczas też zrezygnowano z odbudowy całości południowego skrzydła, a tym samym z odnowienia barokowego portalu, który usunięto. Zeszpecono też balustrady reprezentacyjnych schodów zewnętrznych obmurowując kamienne tralki. W 2001 roku ponownie przeprowadzono duży remont – głównie pierwszego piętra. Uporządkowano także teren wokół szkoły.
Najprawdopodobniej pierwsza siedziba dworska w Pomorsku powstała w czasach, gdy tutejszym majątkiem władała rodzina von Schmettow, po 1726 roku. Za takim datowaniem przemawia zachowana ikonografia – na jednej z pocztówek wyraźnie widać jeszcze późnobarokowy portal skrzydła południowego, jak też relikty starszych murów tkwiące w obecnym obiekcie. Dzisiejszy wygląd pałac uzyskał w 1870 roku. Kolejna przebudowa, na przełomie XIX/XX wieku nie wpłynęła w istotny sposób na architekturę budowli.
Pałac w Pomorsku założony został na planie prostokąta, do którego krótszych boków dobudowano występujące przed lico korpusu głównego aneksy. Plan wzbogacają reprezentacyjne schody od frontu oraz ulokowana od strony parku drewniana weranda. Rozwinięcie planu uwidacznia się także w zróżnicowaniu bryły pałacu. Korpus główny jest dwukondygnacyjny z wysokim poddaszem, skrzydło południowe w części zachodniej – dwupiętrowe, we wschodniej – parterowe z tarasem, dodatkowo wzbogacone cylindryczną wieżą trzykondygnacyjną. Natomiast skrzydło północne ukształtowano jako parterowe z dachem płaskim w formie tarasu. Fasada budynku (elewacja zachodnia) także zakomponowana została skontrastowanymi elementami w układzie horyzontalnym i wertykalnym. Poziomemu rytmowi uszeregowanych okien, linii cokołu oraz gzymsu kordonowego i wieńczącego, towarzyszą akcenty pionowe wyrażające się w osiach otworów okiennych i zaakcentowaniu partii centralnej szczytem wchodzącym w przestrzeń połaci dachowej. Szczyt ten, o falującym obrysie, odwołuje się do rozwiązań barokowych. Natomiast wieżyczka skrzydła południowego jest wyraźnie ascetyczna w swoim wyrazie i nosi znamiona średniowiecznych wież obronnych. Taka wielowątkowość architektury oraz zróżnicowanie detalu stawia pałac w Pomorsku wyraźnie w nurcie historyzującej lub raczej eklektycznej architektury XIX-wiecznej.
Po wojnie, w latach sześćdziesiątych gruntownie odremontowano częściowo zniszczony pałac i adaptowano na szkołę. Wówczas też zrezygnowano z odbudowy całości południowego skrzydła, a tym samym z odnowienia barokowego portalu, który usunięto. Zeszpecono też balustrady reprezentacyjnych schodów zewnętrznych obmurowując kamienne tralki. W 2001 roku ponownie przeprowadzono duży remont – głównie pierwszego piętra. Uporządkowano także teren wokół szkoły.
