Szukaj

Polityka prywatności
projekt i realizacja Carbo Media

Stary Żagań – Dwór

Stary Żagań położony jest w odległości około 1,5 km na północ od Żagania, przy drodze wiodącej z Nowogrodu Bobrzańskiego do Żagania. Dwór usytuowany jest po wschodniej stronie wspomnianej drogi, w centralnej części wsi. Budynek zajmuje północną pierzeję obszernego podwórza gospodarczego zabudowanego ze wszystkich stron budynkami go­spodarczymi. Przypuszczalnie za dworem, na północy założenia, znajdowało się pierwot­nie niewielkie założenie parkowe.

Historia Starego Żagania sięga XII wieku i wiąże się z istniejącą tu przedlokacyjną osadą typu targowego, funkcjonującą w pobliżu grodu kasztelańskiego strzegącego przeprawy przez Bóbr. Gród ten był wzmiankowany w 1202 roku. Przypuszczalnie niedogodne po­łożenie stało się powodem (w 1. poł. XIII wieku, przeniesienia grodu w okolice obecnego śródmieścia Żagania. Po raz pierwszy Stary Żagań pojawia się w dokumencie z 1284 roku pod nazwą Antignum Saganum. Następnie wieś występowała jako Alt Sagan, a od 1404 roku do 1945 roku nosiła nazwę Altkitch.

Do połowy XVI wieku Stary Żagań, obok Chotkowa, Wrzesin i Pożarowa, wchodził w skład dóbr należących do rodu von Nostitz. W 1544 roku bracia Stenzel i Jan von No­stitz sprzedali Stary Żagań wraz z Pożarowem miastu Żagań. W XVIII wieku wieś znala­zła się w posiadaniu śląskiego rodu szlacheckiego von Schweinichen. W następnym stule­ciu właściciele dóbr zmieniali się dość często. Od 1817 roku Stary Żagań należał do rodzi­ny Pritzmann, w roku 1847 wymieniany jest niejaki Eichler, w 1852 Neumann, w 1860 Weber, a w roku 1866 Beckman. Od 1919 roku majątek należał do Heimanna, właścicie­la Dziedrzychowic, który w 1933 roku sprzedał go Pani Skupin, dysponującej tymi zie­miami do roku 1940.

Dwór w stylu klasycystycznym został wzniesiony w 4. ćw. XIX wieku. To budynek muro­wany z cegły pełnej, tynkowany, z pokryciem dachowym z dachówki ceramicznej karpiów­ki. Rozplanowany na rzucie prostokąta z elewacją frontową zwróconą w kierunku połu­dniowym. Dwukondygnacyjna, podpiwniczona bryła nakryta jest wysokim dachem czte­rospadowym z lukarnami i wydatną wystawką – w osi fasady zwieńczoną trójkątnym szczy­tem – przekrytą dachem naczółkowym. Siedmioosiowa elewacja frontowa zakomponowa­na jest niesymetrycznie. W poziomie fasadę dzieli cokół, zaznaczony przez nieznaczne wy­sunięcie przed lico muru oraz gzymsy – profilowany międzykondygnacyjny i wydatny ko­ronujący. Narożniki fasady oraz skrajne partie wystawki ujęte są boniowanymi lizenami. Otwory okienne, wsparte na wydatnych parapetach, ujęte są w profilowane obramienia. Wejście główne do dworu mieści się w drugiej osi od wschodu. Prostokątny otwór wejścio­wy poprzedzony jest jednobiegowymi schodami. Elewacje boczne i tylna zostały opraco­wane pod względem dekoracji architektonicznej analogicznie jak fasada. Do elewacji tyl­nej, północnej, o zróżnicowanej ilości osi na poszczególnych kondygnacjach, dostawiona jest niewielka parterowa dobudówka mieszcząca wejście do klatki schodowej.

Po II wojnie światowej folwark w Starym Żaganiu upaństwowiono. W związku z adaptacją dworu na mieszkania, we wnętrzu wprowadzono wtórne podziały. W obiekcie prowadzo­ne są bieżące remonty. Budynek znajduje się w dobrym stanie zachowania.

Zobacz również

Rokitno – bazylika mniejsza pw. Matki Bożej Rokitniańskiej

Kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce. Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1378

Żagań, powiat żagański – Kaplica Grobu Bożego (ul. Księżnej Żaganny 16)

Położona obok kościoła Nawiedzenia NMP, jest repliką kaplicy w Görlitz, wzorowanej na grobie Chrystusa w Jerozolimie. Powstała w 1598 z

Zobacz również

Skip to content