Pałac wraz z zabudowaniami folwarcznymi oraz niewielkim parkiem usytuowany jest w południowej części wsi, po zachodniej stronie drogi prowadzącej z Żar do Jasienia. Układ zespołu nawiązuje do francuskich wzorów zabudowy rezydencjonalnej o rozplanowaniu „entre court et jardin” (między dziedzińcem a ogrodem), opartych na symetrii i osiowości kształtowania planów i brył budynków. Pałac umieszczony na osi wjazdu, stanowi centralny element tego założenia. Obecnie, obiekt stanowi własność prywatną i przeznaczony jest na cele mieszkalne.
W okresie średniowiecza Świbna była wsią wasalną żarskiego państwa stanowego i na początku XV wieku należała do Bibersteinów. W 1449 roku właścicielami dóbr byli bracia – Mikołaj i Jeremiasz Gebelzig, a następnie, w roku 1508, Krzysztof Grüberg. W połowie XVI wieku Świbna została własnością rodu von Wiedebach. Jednakże, w połowie następnego stulecia część dóbr w Świbnej odziedziczył Rudolf von Bünau, właściciel Jasienia, starosta Dolnych Łużyc. W 1656 roku poślubił on wdowę po Kacprze von Wiedebach – Mariannę, która wniosła w posagu dobra ziemskie. Część Świbnej nadal jednak pozostała własnością Wiedebachów i na początku XVIII wieku Otto Jerzy von Wiedebach ufundował tu barokową rezydencję. Poświadczają to inicjały i kartusze herbowe jego i jego żony, znajdujące się w tympanonie portalu głównego. Budowę pałacu, który stanowi najstarszy element całego założenia, rozpoczęto ok. 1710 roku. Nie wiadomo jednakże, czy w Świbnej istniała jakaś wcześniejsza rezydencja.
W późniejszym okresie Świbna była przedmiotem licznych transakcji kupna i sprzedaży. Wskutek częstych zmian właścicieli, na początku XIX wieku majątek znacznie podupadł. W 1929 roku dobra w Świbnej podzielono na rycerskie i leśne. Po II wojnie światowej majątek przejął Skarb Państwa.
Barokowy pałac rozplanowany jest na rzucie prostokąta, z elewacją frontową zwróconą w kierunku północnym. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony budynek nakryty jest dachem mansardowym. Fasada, zakomponowana symetrycznie, pięcioosiowa, z ramowym podziałem płaszczyzny. W pionie artykułują ją boniowane lizeny, natomiast w poziomie cokół oraz gzymsy: taśmowy międzykondygnacyjny i wieńczący. Prostokątne otwory okienne ujęte są w uszakowe obramienia. Wejście, umieszczone w osi środkowej, ujęte jest w portal złożony z dwóch pilastrów dźwigających trójkątny tympanon. W polu tympanonu znajduje się kompozycja heraldyczna, przedstawiająca dwa lwy podtrzymujące tarcze herbowe. W górnej części widoczne są inicjały „OGVW UMVW / GB”, hrabiego Otto Jerzego von Wiedebacha i jego żony Urszuli Magdaleny von Bredow. Pozostałe elewacje, trzyosiowe, z podziałami płaszczyzny i otworami okiennymi opracowanymi analogicznie do fasady.
W okresie średniowiecza Świbna była wsią wasalną żarskiego państwa stanowego i na początku XV wieku należała do Bibersteinów. W 1449 roku właścicielami dóbr byli bracia – Mikołaj i Jeremiasz Gebelzig, a następnie, w roku 1508, Krzysztof Grüberg. W połowie XVI wieku Świbna została własnością rodu von Wiedebach. Jednakże, w połowie następnego stulecia część dóbr w Świbnej odziedziczył Rudolf von Bünau, właściciel Jasienia, starosta Dolnych Łużyc. W 1656 roku poślubił on wdowę po Kacprze von Wiedebach – Mariannę, która wniosła w posagu dobra ziemskie. Część Świbnej nadal jednak pozostała własnością Wiedebachów i na początku XVIII wieku Otto Jerzy von Wiedebach ufundował tu barokową rezydencję. Poświadczają to inicjały i kartusze herbowe jego i jego żony, znajdujące się w tympanonie portalu głównego. Budowę pałacu, który stanowi najstarszy element całego założenia, rozpoczęto ok. 1710 roku. Nie wiadomo jednakże, czy w Świbnej istniała jakaś wcześniejsza rezydencja.
W późniejszym okresie Świbna była przedmiotem licznych transakcji kupna i sprzedaży. Wskutek częstych zmian właścicieli, na początku XIX wieku majątek znacznie podupadł. W 1929 roku dobra w Świbnej podzielono na rycerskie i leśne. Po II wojnie światowej majątek przejął Skarb Państwa.
Barokowy pałac rozplanowany jest na rzucie prostokąta, z elewacją frontową zwróconą w kierunku północnym. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony budynek nakryty jest dachem mansardowym. Fasada, zakomponowana symetrycznie, pięcioosiowa, z ramowym podziałem płaszczyzny. W pionie artykułują ją boniowane lizeny, natomiast w poziomie cokół oraz gzymsy: taśmowy międzykondygnacyjny i wieńczący. Prostokątne otwory okienne ujęte są w uszakowe obramienia. Wejście, umieszczone w osi środkowej, ujęte jest w portal złożony z dwóch pilastrów dźwigających trójkątny tympanon. W polu tympanonu znajduje się kompozycja heraldyczna, przedstawiająca dwa lwy podtrzymujące tarcze herbowe. W górnej części widoczne są inicjały „OGVW UMVW / GB”, hrabiego Otto Jerzego von Wiedebacha i jego żony Urszuli Magdaleny von Bredow. Pozostałe elewacje, trzyosiowe, z podziałami płaszczyzny i otworami okiennymi opracowanymi analogicznie do fasady.
