Podczas Konwentu Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków, który odbył się w Rokitnie w ostatnich dniach stycznia 2018 r., jego uczestnicy mili okazję zwiedzić zarówno bazylikę rokitniańską jak i zdobiące jej wnętrze cenne elementy wystroju i wyposażenia.
Pobyt w Rokitnie stworzył możliwość szerszego zaprezentowania tego zabytku nie tylko konserwatorom wojewódzkim ale również cenionym w środowisku wybitnym specjalistom – konserwatorom dzieł sztuki, którzy dokonali oględzin cudownego obrazu Matki Bożej Rokitniańskie w obecności J.E. ks. Tadeusza Lityńskiego biskupa diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Obraz poddano konserwacji przed ponad 20. laty, stąd konieczne było dokonanie oceny jego obecnego stanu zachowania i ustalenie czy nie wymaga zabiegów konserwatorskich. Oględzin dokonała Pani prof. Bogumiła Rouba z Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, w obecności Pana prof. Andrzeja Kossa i Pana Marcina Kozarzewskiego (obydwaj z Międzyuczelnianego Instytutu Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki w Warszawie).
Opinię w sprawie stanu zachowania obrazu i problemów konserwatorskich, na prośbę Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, sporządziła Pani prof. Bogumiła Rouba. Ustaliła ona min., że obraz namalowany jest na cienkim, delikatnym podłożu drewnianym. Zaobserwowała pęknięcie o złożonym kształcie – biegnące od górnej krawędzi ku dołowi, przez prawą stronę twarzyczki Madonny. Wzdłuż pęknięcia krawędzie warstwy malarskiej uległy lekkiej deformacji i uniesieniu, jednak nie mają one charakteru „klawiszujących” daszków, grożących odpadnięciem. Obecny stan obrazu można uznać za w miarę stabilny, jakkolwiek należy mieć świadomość, że może on ulegać szybkiemu pogorszeniu, jeśli klimat w otoczeniu obrazu będzie niestabilny. W związku z tym zaleciła rozpoznanie i stabilizację warunków klimatycznych w jego najbliższym otoczeniu. Stan obrazu powinien być kontrolowany raz w roku. Tak więc jak ustalono, dzieło jest w stosunkowo dobrym stanie, nie wymaga podejmowania prac konserwatorskich, jednak zalecono jego monitorowanie.
Warto pamiętać, iż kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce i ubiega się o status Pomnika Historii. Jest on dziełem uznanego architekta królewskiego Karola Marcina Frantza. Prawdziwym skarbem we wnętrzu świątyni jest cudowny obraz Matki Bożej Rokitniańskiej datowany na połowę XVI wieku i przypisywany nieznanemu artyście, przypuszczalnie ze szkoły niderlandzkiej.
Budowę kościoła rozpoczęto w 1742 r. z inicjatywy opata cystersów bledzewskich Józefa Michała Górczyńskiego. Prace zostały ostatecznie zakończone w 1756 r. za czasów opata Michała Józefa Loki, który był zarazem fundatorem wystroju i wyposażenia wnętrza. Było ono dziełem rzeźbiarza Christiana Gruenewalda z Legnicy i włoskiego malarza Francesco Arculario, który ozdobił sklepienia świątyni monumentalnymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Najświętszej Marii Panny oraz Startego i Nowego Testamentu. Na wyposażenie wnętrza składa się ołtarz główny z cudownym obrazem Matki Boskiej Rokitniańskiej, ołtarze boczne, stalle, ambona, sakramentarium, chrzcielnica oraz prospekt organowy. Całość stanowi spójną kompozycję o wysokich walorach artystycznych i historycznych. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków zaopiniował pozytywnie wniosek parafii w Rokitnie o uznanie ww. zabytku za Pomnik Historii.
Pobyt w Rokitnie stworzył możliwość szerszego zaprezentowania tego zabytku nie tylko konserwatorom wojewódzkim ale również cenionym w środowisku wybitnym specjalistom – konserwatorom dzieł sztuki, którzy dokonali oględzin cudownego obrazu Matki Bożej Rokitniańskie w obecności J.E. ks. Tadeusza Lityńskiego biskupa diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Obraz poddano konserwacji przed ponad 20. laty, stąd konieczne było dokonanie oceny jego obecnego stanu zachowania i ustalenie czy nie wymaga zabiegów konserwatorskich. Oględzin dokonała Pani prof. Bogumiła Rouba z Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, w obecności Pana prof. Andrzeja Kossa i Pana Marcina Kozarzewskiego (obydwaj z Międzyuczelnianego Instytutu Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki w Warszawie).
Opinię w sprawie stanu zachowania obrazu i problemów konserwatorskich, na prośbę Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, sporządziła Pani prof. Bogumiła Rouba. Ustaliła ona min., że obraz namalowany jest na cienkim, delikatnym podłożu drewnianym. Zaobserwowała pęknięcie o złożonym kształcie – biegnące od górnej krawędzi ku dołowi, przez prawą stronę twarzyczki Madonny. Wzdłuż pęknięcia krawędzie warstwy malarskiej uległy lekkiej deformacji i uniesieniu, jednak nie mają one charakteru „klawiszujących” daszków, grożących odpadnięciem. Obecny stan obrazu można uznać za w miarę stabilny, jakkolwiek należy mieć świadomość, że może on ulegać szybkiemu pogorszeniu, jeśli klimat w otoczeniu obrazu będzie niestabilny. W związku z tym zaleciła rozpoznanie i stabilizację warunków klimatycznych w jego najbliższym otoczeniu. Stan obrazu powinien być kontrolowany raz w roku. Tak więc jak ustalono, dzieło jest w stosunkowo dobrym stanie, nie wymaga podejmowania prac konserwatorskich, jednak zalecono jego monitorowanie.
Warto pamiętać, iż kościół w Rokitnie należy do wybitnych przykładów sakralnej architektury doby baroku w Polsce i ubiega się o status Pomnika Historii. Jest on dziełem uznanego architekta królewskiego Karola Marcina Frantza. Prawdziwym skarbem we wnętrzu świątyni jest cudowny obraz Matki Bożej Rokitniańskiej datowany na połowę XVI wieku i przypisywany nieznanemu artyście, przypuszczalnie ze szkoły niderlandzkiej.
Budowę kościoła rozpoczęto w 1742 r. z inicjatywy opata cystersów bledzewskich Józefa Michała Górczyńskiego. Prace zostały ostatecznie zakończone w 1756 r. za czasów opata Michała Józefa Loki, który był zarazem fundatorem wystroju i wyposażenia wnętrza. Było ono dziełem rzeźbiarza Christiana Gruenewalda z Legnicy i włoskiego malarza Francesco Arculario, który ozdobił sklepienia świątyni monumentalnymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Najświętszej Marii Panny oraz Startego i Nowego Testamentu. Na wyposażenie wnętrza składa się ołtarz główny z cudownym obrazem Matki Boskiej Rokitniańskiej, ołtarze boczne, stalle, ambona, sakramentarium, chrzcielnica oraz prospekt organowy. Całość stanowi spójną kompozycję o wysokich walorach artystycznych i historycznych. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków zaopiniował pozytywnie wniosek parafii w Rokitnie o uznanie ww. zabytku za Pomnik Historii.
