Na zlecenie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przeprowadzono badania architektoniczne danego kościoła ewangelickiego w Bieczu. Wiążą się one z rozpoznaniem zabytku przed planowanym remontem. W tym roku Pan prof. Ulrich Schaaf i Pan dr Maciej Prarat skoncentrowali się na więźbie dachowej, dopełniając rozpoznanie ustroju ścian i wewnętrznej konstrukcji empor, w trakcie
Na zlecenie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przeprowadzone zostały badania architektoniczne dawnego kościoła ewangelickiego, obecnie rzymskokatolickiego w Bieczu. Przeprowadzili je Pan prof. Urlich Schaaf i dr Maciej Prarat. Badania objęły rozpoznanie struktury ścian i wewnętrznej konstrukcji empor świątyni. Miały one na celu rozpoznanie dziejów budowy poprzez analizę zastosowanych technik murarskich i
Na zaproszenie Księdza Proboszcza i Rady Parafialnej w dniu 19 lipca 2020 r. do Biecza przyjechał Pan prof. Urlich Schaaf z Uniwersytetu M. Kopernika, aby przyjrzeć się kościołowi w Bieczu pod kątem przeprowadzenia badań architektonicznych zabytku. Kościół zaprojektowany został przez drezdeńskiego architekta Georga Bähra, którego najwybitniejszym dziełem jest odbudowany w
Informujemy, że począwszy od 25 maja br. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze i Delegatura w Gorzowie Wlkp. wznawia bezpośrednią obsługę klientów w zakresie osobistego składania i odbierania korespondencji oraz prowadzonych postępowań administracyjnych. Osobisty kontakt w sprawach toczących się postępowań administracyjnych będzie możliwy wgodzinach od 9.00-14.30 po uprzednim umówieniu
Informujemy, że Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Zielonej Górze i Delegatura w Gorzowie Wlkp. wznawia bezpośrednią obsługę klientów w zakresie osobistego składania i odbierania korespondencji. Nadal zawieszone zostają przyjęcia klientów (informacje na temat prowadzonych spraw można uzyskać telefonicznie, bądź przez e-mail), w tym – w sprawie skarg i wniosków. Jednocześnie
Nr 36 – zbudowany w 1769, w partii parteru murowany, z piętrem konstrukcji szkieletowej, o planie wydłużonego prostokąta, dwutraktowy, nakryty dachem naczółkowym. Nr 12 – klasycystyczny, z pocz. XIX w., murowany, parterowy, z dachem naczółkowym.
Późnoromański, wzniesiony w 1. poł. XIII w., został przebudowany w XV, XVII i XVIII w. Opuszczoną od 1945 świątynię odbudowano w latach 1975–1981. Kościół jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, na planie prostokąta, z półkolistą absydą, zakrystią od północy i kruchtą od południa, nakryty dachami dwuspadowymi. Wnętrza przekryte są stropami,
Budynek bramny, mimo przebudowy w 1802, zachował cechy baroku. Murowany na planie kwadratu, trzykondygnacyjny z przejazdem w parterze, nakryty dachem w formie cebulastego hełmu. Przejazd flankowany pilastrami, podtrzymującymi zamknięty odcinkowo przyczółek z polem wypełnionym rzeźbionymi w piaskowcu kartuszami.
Oficyna prostokątna w rzucie, dwutraktowa, parterowa, nakryta jest dachem mansardowym. Środkowa część fasady ujęta jest pilastrami podtrzymującymi tympanon zamknięty łukiem odcinkowym, wypełniony płaskorzeźbionym motywem kartuszy herbowych i wici roślinnych.
Posiadłość w Bieczu należała do rodu von Widebach od XIV w. do 1945. W dobie renesansu wznieśli oni obronną siedzibę, która w 2. poł. XVII w. została rozbudowana w kierunku zachodnim, a ok. 1800 powiększona od frontu o skrzydła boczne. Od 1945 po okresowym użytkowaniu był opuszczony, a w 1981
