Dwór w Olszyńcu, obecnie dom nr 32, zlokalizowany jest w północnej części wsi, w bezpośrednim sąsiedztwie parku krajobrazowego, na terenie którego mieścił się pałac, obecnie zachowany w stanie ruiny. Dwór jest własnością prywatną przystosowaną do potrzeb mieszkaniowych. Historia wsi sięga okresu średniowiecza. Pierwszy raz Olszyniec wzmiankowany jest w dokumentach w
Około 300 m na zachód od placu rynkowego położone są dwa zalesione wzgórza. Jedno z nich, o czworobocznym kształcie, to dawny gród, drugie, owalne, jest śladem osady podgrodowej. Wyraźnie zarysowane fosy świadczą, że oba człony osadnicze posiadały obwarowania. Archeolodzy nie przebadali dotąd terenu, czasu powstania grodu nie da się zatem
Dwór zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części Rusinowa, po wschodniej stronie drogi prowadzącej do Lubrzy. Rezydencja oddzielona jest od podwórza gospodarczego ogrodzeniem i zajmuje plac o kształcie prostokąta. W okresie wczesnego średniowiecza Rusinów był własnością komesa Przybigniewa z wielkopolskiego rodu Leszczyców. W 1236 roku przekazał on część, a w następnych latach
Wieś Stany (niem. Auhalt) leży na uboczu, przy wschodnim brzegu Odry. Oddalona jest około 6 km na północny wschód od Nowej Soli. Najstarsze dzieje wsi nie są znane. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1740 roku. Jednakże już dwa wieki wcześniej funkcjonowała tu przeprawa promowa, odgrywająca istotną rolę w okresie
Szczaniec (niem. Stentsch) jest dużą wsią oddaloną od Świebodzina o niespełna 10 km. Folwark Szczaniec Górny, na którego terenie zlokalizowany jest neostylowy pałac, znajduje się na południowo-wschodnim skraju wsi, zajmując teren rozpościerający się pomiędzy drogami biegnącymi w kierunku Smardzewa i Wolimierzyc. Jest to najprawdopodobniej miejsce najstarszej, średniowiecznej siedziby rodowej w
Pałac otoczony rozległym parkiem krajobrazowym, którego naturalną granicę stanowi rzeka Warta, położony jest w kierunku południowo-zachodnim od wsi. Dodatkowo zabudowę wiejską od rezydencji oddzielał niegdyś zespół folwarczny rozlokowany wokół dziedzińca, z którego pozostał obecnie jedynie budynek ryglowej rządcówki, adaptowany w końcu XIX wieku ze spichlerza. Wieś Wiejce (Waice, Witza) założona
Ruiny zamku w Borowie Polskim wznoszą się na wzgórzu, na terenie dawnego zespołu dworskiego, na północ od drogi prowadzącej przez wieś. W pobliżu zamku znajduje się kościół filialny pw. św. Klemensa, zbudowany – według tradycji – w 1414 roku. Pierwsza wzmianka o miejscowości (Borov polonicali) pojawiła się w około 1220
Założenie dworsko-folwarczno-parkowe usytuowane jest na wschodnim obrzeżu miejscowości, po północnej stronie drogi lokalnej prowadzącej do Solnik, ok. 500 m od skrzyżowania z główną szosą prowadzącą z Kożuchowa do Szprotawy. Dwór zlokalizowany jest w zachodniej części założenia. Umiejscowiony jest centralnie na prostokątnej działce, zamkniętej od strony południowej ogrodzeniem, z bramą wjazdową.
Dwór z częściowo zachowanymi budynkami gospodarczymi i pozostałością założenia parkowego znajduje się w centrum wsi, położonej przy bocznej drodze, odchodzącej na północny wschód od trasy Nowogród Bobrzański–Żagań, niecałe 2 km z Gorzupi Dolnej. Usytuowany na osi okazałego dziedzińca otoczony jest współczesnym metalowym płotem z ceglanymi filarami, do którego prowadzi brama
Pałac w Iłowej wchodzi w skład zespołu złożonego z parku otaczającego od północy, południa i wschodu oraz odsuniętych nieco od rezydencji budynków gospodarczych, usytuowanych po stronie południowo-zachodniej i rozmieszczonych w kształcie litery L. To właśnie przez bramę przejazdową jednego z budynków gospodarczych prowadzi obecnie główny wjazd na teren założenia. Budynek pałacu otacza kanał zasilany wodą przepływającej rzeczki Czernej, wydzielając rezydencję od pozostałych zabudowań. Od strony
